Έλληνας ηγέτης

Η νίκη θα είναι δική μας, αν βασιλεύση εις την ακαρδίαν μας μόνο το αίσθημα το ελληνικό. Ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης. Ιωάννης Καποδίστριας, 1776-1831, Έλληνας ηγέτης

Το τέλος του μεγάλου ΕΝΙΑΥΤΟΥ, το σημείο μηδέν και η συνειδησιακή περιχώρηση.

Oι εγκεφαλικές συνάψεις των νέων εξωδιαστατικών πληροφοριών και οι θεάσεις των ΑΤΙΑ-UFO, σε καθημερινή βάση ανά την υδρόγειο, μεγιστοποιούν το ενδιαφέρον για την χαμένη γνώση, επανακαθορίζοντας ΑΞΙΕΣ, δίνοντας προβάδισμα σε θέματα ουσίας, στην επαναπροσέγγιση της πνευματικής οδού.

Οι πρόγονοί μας ενέταξαν εαυτούς σε ανυπέρβλητα ύψη καλλιέργειας του Νου, μέσω Παιδείας και Πίστης σε κάτι άλλο ανώτερο, άυλο, που απεδείχθη εκ των πραγμάτων διαχρονικά αξεπέραστο.

Εμείς σήμερα διανθίζουμε όλες αυτές τις Αξίες στον εγκέφαλό μας, στο κύτταρό μας και σαν αληθινό φωτόνιο εκπέμπουμε ΦΩΣ προς πάσα κατεύθυνση, έσω και έξω, δημιουργώντας την εκ νέου πνευματική αναγέννηση, υποβοηθούμενοι από τη νέα συνειδησιακή υπόσταση, που έρχεται να αναπληρώσει την χαμένη ΓΝΩΣΗ.

Πρέπει να προετοιμαζόμαστε ψυχολογικά ώστε να αντιμετωπίσουμε πανέτοιμοι τις μεγάλες αλλαγές, που ήδη είναι εδώ.

Διόνυσος

Δευτέρα 1 Ιουλίου 2019

H φύση εμπνέει αγάπη





Κάνε κι εσύ κάτι, μπορείς, η φύση εμπνέει αγάπη, που σου την επιστρέφει όταν δημιουργείς.
Οι άγνωστοι καλλιτέχνες άφησαν το στίγμα της γλυκιάς όψης της ζωής πάνω στις πέτρες.
Αυτό το αισθητικά πανέμορφο αποτέλεσμα αγαλλιάζει την ψυχή, δημιουργεί ανακλαστικά μηνύματα στο περιβάλλον, νέες δονήσεις ξεχασμένες, δονήσεις που ενσωματώνουν τον άνθρωπο με τη Μάνα γη, δονήσεις που μεταλλάσουν την άρνηση σε θετική ενέργεια με αποτέλεσμα την μεταστοιχείωση της βαριάς χαμηλοκραδασμικής μας ύλης σε άυλη Πνευματική.
Καλό μας Μήνα, Καλημέρα σε όλα τα παιδιά

         Do something too, you can, nature inspires love that returns it to you when you create.
The unknown artists left the mark of the sweet face of life on the stones.
This aesthetically gorgeous effect rejoices the soul, creates reflective messages in the environment, new vibrations forgotten, vibrations that incorporate man with Mother Earth, vibrations that transform the denial into positive energy resulting in the transmutation of our heavy low-threshold material into an immaterial Spiritual.
Good Month, Good morning to all children











Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2018

ΤΟ ΕΠΤΑΘΡΟΝΟ


Εκεί που τοποθέτισα το καπέλο, εκεί ήταν το Νερό που εξαφανίστηκε

Μια γλυκιά βραδιά του Ιουλίου 20013, ανεβαίνοντας προς το αγαπημένο μέρος του Επτάθρονου παρέα με την φίλη μου την Άρτεμις, σταθήκαμε στο περίπτερο της Αρεοπαγίτου και πήραμε από ένα  μπουκάλι Νερό ο καθένας μας. Φθάνοντας στο Επτάθρονο καθίσαμε στη μέση των θρόνων  και ακριβώς στο πίσω μέρος της πλάτης μας τοποθετήσαμε  ξεχωριστά τα Νερά. Μετά από λίγο θέλοντας να φρεσκάρουμε την αναπνοή μας, γυρίζουμε προς το μέρος των μπουκαλιών  για να τα πάρουμε στα χέρια μας. Βιαστικώς ήπια από το δικό μου και ταυτόχρονα άκουσα τη φίλη μου να παραπονείται ότι το μπουκαλάκι της έλειπε. Αμέσως σηκώθηκα  και άρχισα να ψάχνω για το μπουκάλι, άναψα τον φακό μου ψάχνοντας όλο το πεδίο. Πουθενά το μπουκαλάκι της φίλης μου. Να σημειώσω ότι ήταν περίπου 10+30 μμ. ,υπήρχε απόλυτη σιγή, δεν κυκλοφορούσε κανείς ούτε ακούσαμε κάτι. Μπουκάλι πλαστικό ήταν κάποιο θόρυβο θα ακούγαμε αν κάτι το μετακινούσε, τίποτε δεν ακούσαμε , το μπουκάλι χάθηκε. Σημειωτέον ότι για πρώτη φορά βρέθηκα στο επτάθρονο τις πρώτες πρωινές ώρες για την πλήρη εξακρίβωση. Δεν άλλαξε τίποτε το Νερό έφυγε, έκανε φτερά. Αυτό το συνδέω με αυτά που γράφει ο Μεγάλος ερευνητής φίλος Λεκάκης στο άρθρο του ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΌΓΙΟ –ΑΡΧΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ—σχετικά με το Επτάθρονο και την ιερότητα του πεδίου συνολικά.



Η αφομοιωμένη θετική αλλά και ιερή ενέργεια του πεδίου του Επτάθρονου, δημιουργεί τα δονητικά κελεύσματα που χρειάζεται ο άνθρωπος για να απελευθερώνεται από την σύγκρουση του με τις ολοήμερες αρνητικές παρεμβολές που δέχεται στους χώρους που εργάζεται  και που ζει .



Χωρίς να γνωρίζω τα δεδομένα της έρευνας του κυρίου Γιώργου Λεκάκη, είχα από πολύ παλιά ερμηνεύσει  τους θρόνους  ως το σημείο έξω από τα   τείχη που χρησιμοποιούσαν οι δικαστές όταν  δίκαζαν τις  οικογενειακές ως επί το πλείστον   δολοφονίες για να αποφεύγουν τις παρεμβάσεις των συγγενών ενάντια των ενόχων αλλά και των ίδιων των Δικαστών. Δηλαδή το σημείο αυτό το είχα προσδιορίσει μετά το διάβασμα του βιβλίου του κυρίου Δούκα ως το –ΕΝ ΚΡΥΠΤΏ ΚΑΙ ΠΑΡΑΒΥΣΤΩ.


Το μόνο σίγουρο είναι ότι ανά τις χιλιετίες ανάλογα με τις ανάγκες το χρησιμοποιούσαν όπως τους βόλευε καλλίτερα. Έχω και μια κρυφή σκέψη ότι εκεί έπαιρναν χώρα τα μεγάλα Διονύσια.



Υ.Γ. Αυτή η ιστορία με το Νερό που εξαφανίστηκε , είναι θέμα μεταφυσικών προσεγγίσεων αλλά οπωσδήποτε έχει σχέση με το διαμορφωμένο ενεργειακό πεδίο του χώρου.



 Από τα λίγα που έχω συγκρατήσει από αυτά στα σπουδαία συγγράμματα των προγόνων αλλά και του εσωτερισμού, θεωρώ ότι το Νερό  εμπεριέχει  τον πρώτο συμπαντικό κωδικό της δημιουργίας και είναι η αιτία της ύπαρξής μας    Διόνυσος




Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2018

CERN: Η σύγχρονη φυσική πλησιάζει την ερμηνεία του Ηρακλείτου για τον κόσμο--ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ--

CERN: Η σύγχρονη φυσική πλησιάζει την ερμηνεία του Ηρακλείτου για τον κόσμο



Όλοι όσοι ασχολούνται με την φυσική, υποστηρίζουν ότι η σειρά των πειραμάτων που διεξάγονται στο CERN, ένα πασίγνωστο πλέον χάρη στην πρόσφατη δημοσιότητα που του παρέχουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ευρωπαϊκό εργαστήριο σωματιδιακής φυσικής (ενώ λειτουργεί αθόρυβα και συστηματικά επί πέντε και πλέον δεκαετίες), θα προσφέρει απαντήσεις σε προβλήματα που βασανίζουν την σύγχρονη φυσική επί δεκαετίες και ίσως και την φιλοσοφία που αναζητά απαντήσεις σε ερωτήματα που παραμένουν αναπάντητα επί χιλιετίες.
Όμως σύμφωνα με τον νομπελίστα φυσικό Werner Heisenberg (1901-1976)∗, τον εισηγητή της κβαντομηχανικής, η σύγχρονη φυσική πλησιάζει ή μάλλον επαναφέρει την ερμηνεία του Ηρακλείτου για τον κόσμο, καθώς εάν το πῦρ, που άλλοτε ορίζεται ως εμφανές και άλλοτε ως αφανές (το οποίο κατά τον Ηράκλειτο είναι και το ισχυρότερο), νοηθεί ως ενέργεια, τότε οι αποφάνσεις του μεγάλου Εφέσιου φιλοσόφου, απηχούν λέξη προς λέξη όχι μόνον τις σύγχρονες αντιλήψεις της φυσικής αλλά και τις τάσεις που καταλήγουν στα πειράματα του CERN.
Η ενέργεια συνιστά ουσιαστικά το υλικό, από το οποίο παράγονται όλα τα στοιχειώδη σωματίδια, τα άτομα και γενικά τα πάντα στον κόσμο, αλλά παράλληλα η ενέργεια κινεί τα πάντα στον κόσμο, αποτελώντας μια αναλλοίωτη ουσία, που το συνολικό της ποσό δεν μεταβάλλεται, με τα στοιχειώδη σωματίδια να αποτελούν παράγωγά της, όπως πιστοποιούν πάμπολλα πειράματα, ενώ ταυτόχρονα μετατρέπεται σε κίνηση, σε θερμότητα, σε φωτεινή ακτινοβολία ή σε διαφορά δυναμικού, προκαλώντας ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα.
Είναι η αιτία όλων των μεταβολών, που εκπροσωπεί μία θεμελιώδη αρχή, την αλλαγή, την άφθαρτη μεταβολή που ανανεώνει τον κόσμο, και αν και αυτή καθαυτή η αλλαγή δεν αποτελεί υλικό αίτιο, ο εκπρόσωπός της, το πῦρ, συνιστά ως θεμελιώδης αρχή και την κινούσα δύναμη. Στο κοσμολογικό τμήμα του έργου του με τίτλο ΠΕΡΙ ΦΥΣΕΩΣ, ο Ηράκλειτος δηλώνει αφοριστικά:
*DK B30 Κόσμον <τόνδε> τὸν αὐτὸν ἁπάντων οὔτε τις θεῶν οὔτε ἀνθρώπων ἐποίησε, ἀλλʹ ἦν αἰεὶ καὶ ἔστι καὶ ἔσται πῦρ ἀείζωον, ἁπτόμενον μέτρα καὶ ἀποσβεννύμενον μέτρα. (1). (Ο κόσμος παραμένει αναλλοίωτος για όλα τα όντα και δεν είναι δημιούργημα κανενός θεού και κανενός ανθρώπου, αλλά υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρξει στον αιώνα τον άπαντα, ως πύρ αείζωον, που αναφλέγεται σύμφωνα με καθορισμένα μέτρα και αποσβένεται με καθορισμένα μέτρα).
Πρόκειται μάλλον για την σχεδόν προγραμματική δήλωση του φιλοσόφου που εισάγει τον αναγνώστη στις κοσμολογικές του αντιλήψεις, στοιχείο που προδίδεται από την πρόταξη του όρου κόσμος, τον οποίο ο Σιμπλίκιος ερμηνεύει αξιοποιώντας την έννοια διακόσμησις και ο Αλέξανδρος Αφροδισιεύς την έννοια διαρκὴς διάταξις, αλλά είναι προφανές ότι ο Ηράκλειτος εννοεί το σύμπαν και μάλιστα ο ενικός αριθμός δηλώνει ότι δεν αποδέχεται την άποψη του Αναξιμάνδρου για την ύπαρξη απείρων κόσμων. Ένα άλλο πρόβλημα απορρέει από την εισαγωγή του όρου μέτρον που προσδιορίζει αφές και σβέσεις του αείζωου πυρός, καθώς ορισμένοι θεωρούν πως είναι ποσοτικός και άλλοι χρονικός, αν και από άλλα αποσπάσματα προδίδεται ότι διατηρεί ταυτόχρονα ποσοτική και χρονική σημασία.
Ο Πλούταρχος (2), που εντυπωσιάζεται με την αφοριστική και προκλητική σαφήνεια του αποσπάσματος, καθώς είναι ένα εντελώς ασυνήθιστο χαρακτηριστικό για το ύφος του Ηρακλείτου, θεωρεί ότι ο μεγάλος Εφέσιος επιθυμεί να διευκρινίσει πως απορρίπτει την θεουργία, αλλά και παράλληλα να αναιρέσει κάθε μεταφυσική αντίληψη για την σχέση του ανθρώπου με την δημιουργία. Ο Κλήμης που παραθέτει το συγκεκριμμένο απόσπασμα στο έργο του με τίτλο ΣΤΡΩΜΑΤΕΙΣ συνεχίζει για άγνωστο λόγο με δύο άλλα αλληλένδετα αποσπάσματα:
*DK B31 Πυρὸς τροπαὶ πρῶτον θάλασσα· θαλάσσης δὲ τὸ μὲν ἥμισυ γῆ, τὸ δὲ ἥμισυ πρηστήρ… Θάλασσα διαχέεται καὶ μετρέεται ἐς τὸν αὐτὸν λόγον ὁκοῖος πρόσθεν ἦν ἢ γενέσθαι †γῆ†. (3). (Η πρώτη μεταβολή του πυρός είναι σε θάλασσα, όπου ο υγρός όγκος αποτελείται κατά το ήμισυ από γή και κατά το ήμισυ από φλεγόμενο αέρα. Η θάλασσα διαχέεται και διατηρεί το ίδιο μέτρο αναλογίας, το οποίο ίσχυε πριν μετατραπεί σε γή).
Ο Ηράκλειτος διατυπώνει με τις προτάσεις αυτές ένα κομβικό αξίωμα, παρά το γεγονός ότι η δεύτερη πρόταση είναι ακατανόητη στην διασωζόμενη μορφή της. Οι Diels και Krantz, που επιχειρούν στην έκδοση των Προσωκρατικών αποκαταστάσεις των αποσπασμάτων, θεωρούν πως η δεύτερη πρόταση έχει την μορφή:
“Γῆ θάλασσα διαχέεται καὶ μετρέεται ἐς τὸν αὐτὸν λόγο” (η γή αναλύεται σε θάλασσα, διατηρώντας το ίδιο μέτρο αναλογίας)
Το αξίωμα αυτό δεν είναι παρά μία απλή διατύπωση που εξηγεί πως το συνολικό ποσό ενέργειας και ύλης δεν μεταβάλλεται, με εφαρμογή της αντίστροφης μετατροπής, όπου το στερεό στοιχείο μεταβάλλεται σε υγρό και το υγρό καταλήγει στο πύρ, δηλαδή σε ενέργεια, με μοναδικό αμετάβλητο χαρακτηριστικό το ποσοτικό μέτρο. Η αντίστροφη μετατροπή αναδύεται και σε άλλο απόσπασμα, όπου…
*DK B76…ζῇ πῦρ τὸν ἀέρος θάνατον καὶ ἀὴρ ζῇ τὸν πυρὸς θάνατον, ὕδωρ ζῇ τὸν γῆς θάνατον, γῆ τὸν ὕδατος. (4). (Το πύρ ζεί από τον θάνατο της γής και ο αέρας ζεί από τον θάνατο του πυρός, το νερό ζεί από τον θάνατο της γής, ενώ η γή από τον αντίστοιχο του νερού).
Ο Πλούταρχος (5), αξιοποιεί τμήμα του αποσπάσματος, σημειώνοντας πως…πυρὸς θάνατος ἀέρι γένεσις, καὶ ἀέρος θάνατος ὕδατι γένεσις, ακολουθούμενος από τον Μάρκο Αυρήλιο (6) που τονίζει …ὅτι γῆς θάνατος ὕδωρ γενέσθαι καὶ ὕδατος θάνατος ἀέρα γενέσθαι καὶ ἀέρος πῦρ καὶ ἔμπαλιν.
Αναμφίβολα η ιδέα της αέναης μετατροπής συναρπάζει επί αιώνες τους μεταγενέστερους συγγραφείς, πλην όμως στην πλήρη μορφή του αποσπάσματος που παραδίδει ο Μάξιμος, αποκαλύπτεται ότι ο Ηράκλειτος αναφέρεται σε ένα κύκλο υλοενέργειας, με τέσσερις διακριτές καταστάσεις (καθαρή ενέργεια, και αέρια, υγρή, στερεά κατάσταση υλικού σώματος), που αποτελούν εκφάνσεις του συμπαντικού κόσμου και είναι εντελώς αλληλένδετες μεταξύ τους. Μάλιστα επεκτείνει την διαδικασία αυτή και στα έμβια όντα, όπως επισημαίνει ο Πορφύριος, θεωρώντας προφανώς ότι δεν αποτελούν ιδιαίτερο τμήμα του κόσμου, καθώς υπόκεινται στο ίδιο αξίωμα…
*DK B77 …ὅθεν καὶ Ἡράκλειτον ψυχῇισι φάναι τέρψιν ἢ θάνατον ὑγρῇσι γενέσθαι, τέρψιν δὲ εἶναι αὐταῖς τὴν εἰς γένεσιν πτῶσιν, ἀλλαχοῦ δὲ φάναι ζῆν ἡμᾶς τὸν ἐκείνων θάνατον καὶ ζῆν ἐκείνας τὸν ἡμέτερον θάνατον. (7). (Όπου και ο Ηράκλειτος αποφαίνεται ότι για τις ψυχές η τέρψη είναι ο θάνατος με την μετάπτωση στην υγρή κατάσταση, ενώ η τέρψη τους είναι και η μετάπτωση της γέννησης, καθώς και σε άλλο σημείο αποφαίνεται πως εμείς βιώνουμε τον θάνατό τους, ενώ εκείνες τον θάνατό μας).
Είναι αξιοσημείωτο ότι με τον όρο τέρψις, καλύπτονται και οι δύο καταστάσεις, δηλαδή ο θάνατος της ψυχής (που οδηγεί στην γένεση του εμβίου όντος), αλλά και ο θάνατος του εμβίου όντος (που καταλήγει στην γένεση της ψυχής), καθώς ο σκοτεινός φιλόσοφος συμπεραίνει πως αυτή καθαυτή η μεταβολή συνιστά την ουσία του ζητήματος και όχι οι εκφάνσεις της μίας ή της άλλης κατάστασης, ενώ το γεγονός ότι αναφέρεται πλέον σε ένα ανθρώπινο όν ενταγμένο στην συμπαντική διαδικασία, συνιστά μία πρώτη υπόμνηση κατά του ανθρωποκεντρισμού.
Ο θάνατος βέβαια δεν νοείται με την έννοια της εποχής μας, καθώς κατά τον Ηράκλειτο, απλώς ορίζει το φαινόμενο της μετάπτωσης από μία κατάσταση σε μία άλλη και δεν εμπεριέχει ως έννοια μεταφυσικά χαρακτηριστικά. Όμως είναι πολύ πιθανόν ο φιλόσοφος να προχωρεί μετά το εισαγωγικό του απόσπασμα για το σύμπαν σε δύο βασικές έννοιες με τις οποίες ορίζει τον συμπαντικό κύκλο, τις έννοιες χρησμοσύνη (ανάγκη) και κόρος (κορεσμός), που διασώζονται σε τρία αποσπάσματα από τον Ιπόλυτο…

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2018

Β. Ραφαηλίδης – Το καταστροφικό δέλεαρ της εξουσίας---Αντικλείδι

Β. Ραφαηλίδης – Το καταστροφικό δέλεαρ της εξουσίας

-

Γιατί οι άνθρωποι ποθούν την πολιτική εξουσία και δυσκολεύονται τόσο πολύ να την εγκαταλείψουν;
Σ’ αυτό το κρίσιμο για την αξιοπρέπεια των πολιτικών ερώτημα θα προσπαθήσει να απαντήσει ο Βάτσλαβ Χάβελ
Οι άνθρωποι ωθούνται προς την πολιτική από τα οράματα τους για μια καλύτερη κοινωνία, από την πίστη τους σε ορισμένα ιδανικά και αξίες ή από την ακατάσχετη οργή να αγωνιστούν γι αυτά και να τα κάνουν πραγματικότητα.
Κατά δεύτερο λόγο τους οδηγεί στην πολιτική μια φυσιολογική σε κάθε άνθρωπο επιθυμία για επιβεβαίωση του εαυτού τους. Μπορεί κανείς να φανταστεί πιο ελκυστικό τρόπο να σφραγίσει την ύπαρξή του και να βεβαιωθεί για την αξία της από τον τρόπο που μας προσφέρει η εξουσία ;
Υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία λόγων που κάνουν πολλούς να ποθούν την εξουσία και να είναι τόσο απρόθυμοι να την εγκαταλείψουν. Είναι τα ποικίλα προνόμια, τα οποία αναγκαστικά συνοδεύουν τη ζωή ενός πολιτικού, ακόμη και στα πιο δημοκρατικά καθεστώτα
Αυτοί οι τρεις τρόποι περιπλέκονται σχεδόν πάντα μεταξύ τους με τον πιο πολύπλοκο τρόπο και συχνά είναι σχεδόν αδύνατο να καθορίσουμε ποιος από τους τρεις υπερισχύει. Σχεδόν πάντα πίσω απο τους λόγους της πρώτης κατηγορίας κρύβονται οι λόγοι των άλλων δύο.
Τι συμβαίνει λοιπόν;
Να τι συμβαίνει: Οι πολιτικοί βρέθηκαν σ’ έναν κόσμο προνομίων, εξαιρέσεων, ευνοιών, σ’ έναν κόσμο όπου οι ευνοούμενοι σε λίγο δεν θα θυμούνται πια πόσο κοστίζει το εισιτήριο του τραμ ή το βούτυρο, πώς ψήνεται ο καφές, πώς οδηγούν αυτοκίνητο ή πώς τηλεφωνούν.
Φυσικοί, όλα αυτά τα προνόμια τα αποκτά ο εξουσιαστής στο όνομα του «κοινού καλού» και του «συμφέροντος της πατρίδας».
  • Πού σταματά το συμφέρον της πατρίδας και πού αρχίζει η χαρά των καθολικευμένων προνομίων;
  • Σε ποιο σημείο μπλέκουν τα δύο συμφέροντα, το συμφέρον της πατρίδας και το προσωπικό μου;
  • Μπορώ να θυσιάσω το προσωπικό μου συμφέρον ή θα βρω τρόπους να το δικαιολογήσω;
Όντας στην εξουσία είμαι μόνιμα ύποπτος στον εαυτό μου. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά αρχίζω ξαφνικά να έχω μεγαλύτερη κατανόηση για κείνους που σιγά σιγά χάνουν τη μάχη τους με τον πειρασμό της εξουσίας, αυταπατώμενοι πως ακόμη υπηρετούν την πατρίδα.

Είναι αυτοί που γίνονται ολοένα και πιο επικίνδυνος έτσι που αντιλαμβάνονται τα προνόμιά τους σαν κάτι το αυτονόητο.
Ο πειρασμός της εξουσίας έχει κάτι το ύπουλο, κάτι το παραπλανητικό και διφορούμενο:
Αφ’ ενός η πολιτική εξουσία δίνει στον άνθρωπο την καταπληκτική ευκαιρία να επαληθεύεται από το πρωί μέχρι το βράδυ πως υπάρχει και πως έχει μια αδιαμφισβήτητη ταυτότητα, που με κάθε λέξη και πράξη χαράσσεται πολύ φανερά στον κόσμο γύρω του, παράλληλα όμως, η ίδια αυτή εξουσία, μαζί με όλα όσα λογικά τη συνοδεύουν, κρύβει ένα φοβερό κίνδυνο: ότι προφασιζόμενη πως επιβεβαιώνει την ύπαρξη και την ταυτότητά μας ανεπαίσθητα, αλλά ανεπανόρθωτα μας την παίρνει.
Ο άνθρωπος που υποτάσσει την κάθε του κίνηση στο βλέμμα της τηλεοπτικής κάμερας δεν είναι πια ο ίδιος άνθρωπος. Τον εξουσιάζει κάτι άλλο: Το αξίωμά του, οι απαιτήσεις του, οι συνέπειες, τα συνοδευτικά φαινόμενα, τα προνόμια.
Ο πειρασμός της εξουσίας έχει κάτι το θανατηφόρο. Κάτω από τη φαινομενική υπαρξιακή επιβεβαίωση, νεκρώνει την ύπαρξη.
Και το συμπέρασμα:
Η πολιτική είναι ένα πεδίο ανθρώπινης δράσης που απαιτεί αυξημένες ικανότητες ως προς το ήθος, τη δυνατότητα αυτοκριτικής, την ευθύνη, την καλαισθησία, την ταπεινότητα, το αίσθημα του μέτρου, την ικανότητα διείσδυσης στην ψυχή του συνανθρώπου»

***

Απόσπασμα από άρθρο του Βασίλη Ραφαηλίδη της 15/4/2000
Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2018

Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΩΝ ΣΟΦΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΚΛΑΣΣΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ!!-- Γιώργος Χαβαλές

Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΩΝ ΣΟΦΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΚΛΑΣΣΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ!!


Για εκείνους που πιστεύουν ότι η Ελλάς είναι συνώνυμη με την Αθήνα, αποτελεί μομφή το γεγονός ότι κανείς από τους μεγάλους Έλληνες στοχαστές πριν τον Σωκράτη δεν ανήκε στη πόλη αυτή, μετά δε τον Σωκράτη, μόνον ο Πλάτων ήταν Αθηναίος.

Η μοίρα του Αναξαγόρα και του Σωκράτη, αποδεικνύει, ότι η θρησκευτική συντηρητικότητα ήταν ισχυρότερη στην Αθήνα παρά στις αποικίες, όπου ο γεωγραφικός αποχωρισμός είχε θραύσει τους δεσμούς της παράδοσης.

Ίσως η Αθήνα να είχε παραμείνει στο σκοτάδι και την μισαλλοδοξία μέχρι ανοησίας εάν δεν είχε δημιουργηθεί μια κοσμοπολιτική εμπορική τάξη και δεν έρχονταν στην Αθήνα οι σοφιστές.

Οι συζητήσεις της Εκκλησίας του Δήμου οι δίκες ενώπιον της Ηλιαίας και η ανάγκη να σκέφτονται οι άνθρωποι με λογική και να μιλούν με σαφήνεια και πειθώ, μαζί με τον πλούτο και την περιέργεια, συνετέλεσαν στο να δημιουργηθεί ζήτηση για κάτι άγνωστο στην Αθήνα πριν τον Περικλή – ανώτερη μόρφωση στα γράμματα , την ρητορική, την επιστήμη, την φιλοσοφία και την πολιτική.

Η ζήτηση στην αρχή δεν αντιμετωπίστηκε με την οργάνωση Πανεπιστημίων, αλλά με περιπλανώμενους δασκάλους, οι οποίοι νοίκιαζαν αίθουσες, και έδιναν εκεί τα μαθήματα τους και ακολούθως μετέβαιναν σε άλλες πόλεις για να τα επαναλάβουν.

Μερικοί από αυτούς τους ανθρώπους, όπως ο Πρωταγόρας, καλούσαν τους εαυτούς τους ΣΟΦΙΣΤΕΣ δηλαδή δασκάλους της σοφίας.

Η λέξη αυτή έγινε δεκτή σαν αντίστοιχη της δικής μας έκφρασης <<Καθηγητής Πανεπιστημίου>>,και δεν είχε κακή σημασία, προτού η σύγκρουση μεταξύ θρησκείας και φιλοσοφίας προκαλέσει την επίθεση των συντηρητικών εναντίων των σοφιστών.

Η ιδιοτέλεια μερικών εξ αυτών έκανε τον Πλάτωνα να τους κατηγορήσει για χρηματισμό και έκτοτε επισκιάστηκε το όνομα τους.

Ίσως το κοινό να είχε κάποια αντιπάθεια εναντίων αυτών των δασκάλων από την πρώτη τους εμφάνιση, αφού η δαπανηρή διδασκαλία τους στην λογική και την ρητορική μπορούσε να αγοραστεί μόνον από τους πλούσιους, οι οποίοι έτσι αποκτούσαν ένα πλεονέκτημα κατά την εκδίκαση των υποθέσεων τους ενώπιον των δικαστηρίων.

Είναι αλήθεια ότι οι διασημότεροι σοφιστές ελάμβαναν ως δίδακτρα μεγάλα ποσά.

Ο Πρωταγόρας και ο Γοργίας λέγεται ότι ζητούσαν δέκα χιλιάδες δραχμές για την εκπαίδευση ενός μόνον μαθητή.

Ο Πρόδικος ο οποίος ήταν διάσημος σε όλη την Ελλάδα ζητούσε πενήντα δραχμές για την παρακολούθηση των μαθημάτων του.

Ο Πρωταγόρας ο πλέον περίφημος από όλους τους σοφιστές, γεννήθηκε στα Άβδηρα μια γενεά πριν τον Δημόκριτο.

Ενώ ζούσε, ήταν περισσότερο γνωστός και ασκούσε μεγαλύτερη επιρροή από τον Δημόκριτο.

Συμπεραίνουμε την φήμη του από τον ενθουσιασμό που δημιουργούσαν οι επισκέψεις του στην Αθήνα.

Ακόμη και ο Πλάτων ο οποίος δεν ήταν δίκαιος απέναντι των σοφιστών, τον σέβονταν και τον περιέγραφε ως άνθρωπο με ανώτερο χαρακτήρα.

Στο Πλατωνικό διάλογο που φέρει το όνομα του, ο Πρωταγόρας έχει καλύτερη εμφάνιση από το νεαρό τότε Σωκράτη.

Εδώ ο Σωκράτης ομιλεί ως σοφιστής και ο Πρωταγόρας φέρεται ως κύριος και φιλόσοφος, που ουδέποτε χάνει την ψυχραιμία του και ουδέποτε ζηλεύει την λάμψη του άλλου.

Παραδέχεται ότι αναλαμβάνει να διδάξει στους μαθητές του φρόνηση στις ιδιωτικές και δημόσιες υποθέσεις τους δηλαδή στην διεύθυνση του οίκου και της οικογένειας, στη τέχνη της ρητορικής ή της πειστικής ομιλίας και στην ικανότητα να κατανοούν και να διευθύνουν τις υποθέσεις του Κράτους.

Υπεραμύνεται των υψηλών διδάκτρων λέγοντας ότι είναι συνήθεια του, όταν ο μαθητής έχει αντίρρηση για το ζητούμενο ποσόν , να δέχεται ό,τι ποσόν κρίνει ο μαθητής δίκαιο, δηλώνοντας αυτό επισήμως ενώπιον ιερού βωμού – πράγμα απερίσκεπτο για ένα δάσκαλο ο οποίος αμφέβαλλε για την ύπαρξη των θεών.

Ο Διογένης ο Λαέρτιος τον κατηγορεί ότι είναι ο πρώτος πού << όπλισε τους συζητητές με το όπλο της σοφιστίας >> και η κατηγορία αυτή θα ευχαριστούσε τον Σωκράτη.

Ένας από τους πολλούς του τίτλους είναι ότι ίδρυσε την ευρωπαϊκή γραμματική και φιλολογία.

Πραγματεύτηκε την ορθή χρήση των λέξεων μας λέει ο Πλάτων και ήταν ο πρώτος που έκανε διάκριση μεταξύ των τριών γενών των ονομάτων και ορισμένων χρόνων και φωνών των ρημάτων.

Αλλά το κυριότερο είναι, ότι με αυτόν μάλλον παρά με τον Σωκράτη άρχισε η υποκειμενική άποψη της φιλοσοφίας.

Σε αντίθεση  προς τους Ίωνες, ενδιαφέρονταν ολιγότερο για τα πράγματα  και περισσότερο με την σκέψη, ήτοι ολόκληρη την λειτουργία του αισθήματος, της αντίληψης, της κατανόησης και της έκφρασης.

Ενώ ο Παρμενίδης απέρριπτε το αίσθημα ως οδηγό της αλήθειας, ο Πρωταγόρας, το δεχόταν ως το μόνον μέσον της γνώσης  και αρνιόταν να δεχτεί πάσα υπερβατική – πέρα των αισθήσεων – πραγματικότητα.

Δεν μπορεί να ευρεθεί απόλυτη αλήθεια,  έλεγε ο Πρωταγόρας, παρά μόνον οι αλήθειες εκείνες που ισχύουν για ορισμένους ανθρώπους υπό ορισμένες συνθήκες.

Οι αντιφατικοί ισχυρισμοί μπορεί να είναι εξίσου αληθείς, για διάφορους ανθρώπους ή σε διάφορο χρόνο.

Πάσα αλήθεια, καλοσύνη και παν κάλλος είναι πράγματα σχετικά και υποκειμενικά:  

<< Ο άνθρωπος είναι το μέτρο όλων των πραγμάτων - περί εκείνων που υπάρχουν και περί εκείνων που δεν υπάρχουν, ότι δεν υπάρχουν ».

Στα μάτια του ιστορικού, ένας ολόκληρος κόσμος αρχίζει να τρέμει, όταν ο Πρωταγόρας αναγγέλλει αυτή την απλή γνώμη περί του ανθρωπισμού και της σχετικότητας.

Όλες οι καθιερωμένες αλήθειες και ιερές αρχές κλονίζονται.

Ο ατομικισμός βρήκε φωνή και φιλοσοφία.

Και οι υπερφυσικές βάσεις της κοινωνικής τάξης απειλούνται πλέον να διαλυθούν.

Ο απώτερος σκεπτικισμός αυτής της περίφημης αναγγελίας ίσως να παρέμεινε θεωρητικός, εάν ο Πρωταγόρας δεν τον εφάρμοζε προς στιγμή στην θεολογία.

Ενώπιον ομάδας διακεκριμένων ανδρών στην οικία του αντιδημοφιλούς ελευθερόφρονος Ευριπίδη, ο Πρωταγόρας ανάγνωσε μια πραγματεία, η πρώτη φράση της οποίας δημιούργησε πάταγο στην Αθήνα:

<<Όσον αφορά στους θεούς δεν γνωρίζω αν υπάρχουν ή όχι ή με τι ομοιάζουν. Πολλά πράγματα εμποδίζουν την γνώση μας το θέμα είναι σκοτεινό και η έκταση της θνητής μας ζωής είναι βραχεία>>

Η Αθηναϊκή Εκκλησία του Δήμου φοβισμένη από την δυσοίωνη αυτή εισαγωγή, εξόρισε τον Πρωταγόρα, διέταξε όλους τους Αθηναίους να παραδώσουν τυχόν αντίγραφα των γραπτών του και έκαψαν τα βιβλία στην αγορά.

Ο Πρωταγόρας έφυγε για την Σικελία και λέγεται ότι πνίγηκε καθ’ οδόν.

Ο Γοργίας ο Λεοντίνος συνέχισε αυτή την σκεπτικιστική επανάσταση, αλλά είχε την φρόνηση να ζήσει ως επί το πλείστον έξω από την Αθήνα.

Η σταδιοδρομία του ήταν χαρακτηριστική της ένωσης που υπήρχε μεταξύ φιλοσοφίας και πολιτικής στην Ελλάδα.

Γεννήθηκε περί το 483 π.Χ σπούδασε φιλοσοφία και ρητορική με τον Εμπεδοκλή και έγινε τόσο διάσημος στη Σικελία ως ρήτορας και δάσκαλος της ρητορικής, ώστε κατά το 427 π.Χ στάλθηκε από τους Λεοντίνους ως πρεσβευτής στην Αθήνα.

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 408 π.Χ σαγήνευσε μέγα πλήθος με ένα λόγο του όπου έκανε έκκληση προς τους μαχόμενους Έλληνες να ειρηνεύσουν μεταξύ τους, για να αντιμετωπίσουν με ενότητα και εμπιστοσύνη την αναγεννηθείσα δύναμη της Περσίας.

Ταξιδεύοντας από πόλη σε πόλη , εξέθετε τις απόψεις του με ένα ρητορικό ύφος τόσον ευφυώς διακοσμημένο, τόσον συμμετρικά αντιθετικό σε ιδέες και φράσεις και τόσον λεπτά ισορροπημένο μεταξύ ποίησης και πεζού λόγου, ώστε με μεγάλη ευκολία προσείλκυε μαθητές που του πρόσφεραν εκατόν μνας για την διδασκαλία του.

Στα βιβλίο του <<Περί Φύσεως>> ήθελε να αποδείξει τρεις εκπληκτικές προτάσεις:

1) Δεν υπάρχει τίποτα .

2) Αν υπάρχει κάτι δεν υπάρχει τρόπος να γνωστεί.

3) Αν υπήρχε κάτι δυνατόν να γνωστεί η γνώση του δεν θα μπορούσε να μεταβιβαστεί από πρόσωπο σε πρόσωπο.

Ωστόσο δεν απομένει τίποτα άλλο από τα γραπτά του Γοργία.

Αφού δέχτηκε την φιλοξενία και τα δίδακτρα πολλών πολιτειών, εγκαταστάθηκε στην Θεσσαλία και είχε την φρόνηση να ξοδέψει το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του πριν πεθάνει.

Έζησε όπως μας βεβαιώνουν όλες οι πηγές, τουλάχιστον μέχρι ηλικίας εκατό πέντε ετών.

Και ένας αρχαίος συγγραφέας μας λέει ότι << ενώ ο Γοργίας έφτασε στην ηλικία των εκατό οκτώ ετών, το σώμα του δεν εξασθένησε από το γήρας, αλλά μέχρι τέλους της ζωής του ήταν σε αρίστη κατάσταση και είχε τις αισθήσεις νέου ανθρώπου>>.

Εάν οι σοφιστές όλοι μαζί αποτελούσαν ένα διασκορπισμένο πανεπιστήμιο, ο Ιππίας από την Ήλιδα αποτελούσε μόνος του πανεπιστήμιο.

Ήταν ο τύπος του πολυμαθούς σε ένα κόσμο όπου η γνώση δεν ήταν ακόμη απέραντη, ώστε να εκφεύγει σαφώς πέραν της διανοίας ενός ανθρώπου.

Δίδασκε αστρονομία και μαθηματικά και η συμβολή του στη γεωμετρία υπήρξε πρωτότυπη.
Ήταν ποιητής μουσικός και ρήτορας.

Δίδασκε φιλολογία, ηθική και πολιτική.

Ήταν ιστορικός και έθεσε τα θεμέλια της ελληνικής χρονολογίας συντάσσοντας το κατάλογο των νικητών στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Χρησιμοποιήθηκε από την Ήλιδα ως απεσταλμένος σε άλλες πολιτείες.

Γνώριζε δε τόσες πολλές τέχνες, ώστε κατασκεύαζε ιδιόχειρα τα ενδύματα και τα κοσμήματα του.

Τα φιλοσοφικό του έργο ήταν μικρό αλλά σημαντικό.

Διαμαρτυρήθηκε κατά της εκφυλιστικής επίδρασης της τεχνητής ζωής των πόλεων, αντιπαράθεσε την φύση προς τον νόμο και αποκάλεσε τον νόμο τύραννο της ανθρωπότητας.

Ο Πρόδικος ο Κείος συνέχισε το γραμματικό έργο του Πρωταγόρα.

Καθόρισε τα μέρη του λόγου και ευχαρίστησε τους πρεσβύτερους με ένα μύθο, όπου παρουσίασε τον Ηρακλή εκλέγοντα την Αρετή αντί της Κακίας.

Άλλοι σοφιστές δεν ήταν τόσο ευσεβείς.

Ο Αντίφων ο Αθηναίος ακολούθησε τον Δημόκριτο στον υλισμό και την αθεΐα και είπε ότι η δικαιοσύνη διέπετε από την σκοπιμότητα.

Ο Θρασύμαχος ο Χαλκηδόνιος (αν πιστέψουμε τον Πλάτωνα) ταύτισε το δίκαιο με την ισχύ και παρατήρησε, ότι η επιτυχία των φαύλων ενέπνεε αμφιβολία για την ύπαρξη των θεών.
Συνολικά οι σοφιστές πρέπει να συγκαταλεχθούν μεταξύ  των ζωτικότερων παραγόντων στην ιστορία της Ελλάδος.

Έφεραν την γραμματική και την λογική για την Ευρώπη.

Ανάπτυξαν την διαλεκτική, ανάλυσαν τις μορφές του επιχειρήματος και δίδαξαν στους ανθρώπους πώς να διακρίνουν και πώς να εφαρμόζουν τις πλάνες.

Με την παρόρμηση και του παραδείγματος τους, η λογική έγινε το κυρίαρχο πάθος των Ελλήνων.

Εφαρμόζοντας την λογική στη γλώσσα, προήγαγαν την σαφήνεια και την ακρίβεια της σκέψης και διευκόλυναν την ακριβή μετάδοση της γνώσης!!



Επιμέλεια/ιστορική ανάλυση : Γιώργος Χαβαλές



ΠΗΓΕΣ:

Αρκετοί τόμοι από την Αρχαιοελληνική Γραμματεία

Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2018

Η Ιερή Φλόγα της ψυχής a 26/04/2017--SELF-AWARENESS---Του Παν. Τζιτζίκου



Η Ιερή Φλόγα της ψυχής
Του Παν. Τζιτζίκου (από το 2010) | ©TherapyWave.eu
Η ιερή φλόγα της ψυχής δεσπόζει αιώνια μέσα από το πέρασμα του χρόνου, ουσιαστικά είναι μια άχρονη ενέργεια φωτός. Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον είναι ένα μέσα στη δική της ποιότητα. Όλα βρίσκονται εντός του ενεργειακού πεδίου της, μέσα στον κύκλο της πρωταρχικής δημιουργίας. Περικλείει όλη τη δυναμική των ενεργειών του δημιουργού, είναι πολύμορφη, με μια συχνότητα που της επιτρέπει να υπάρχει συγχρόνως σε πολλές διαστάσεις.
Όταν ενσαρκώνεται στη γη εκδηλώνεται μέσα από την ανθρώπινη μορφή με όλα τα χαρακτηριστικά του φυσικού σώματος στην ύλη, παράλληλα έχει πάντα πρόσβαση στην πνευματική της ουσία. Απλά επιλέγει αιώνες τώρα να εγκλωβίζει το μεγαλύτερο μέρος από τη δυναμική της σε υψηλότερες σφαίρες, να συρρικνώνεται με έναν τρόπο στις τρεις διαστάσεις ώστε να δουλέψει σε αυτό το πεδίο, προσπαθώντας παράλληλα να αφυπνιστεί και να ενωθεί με όλα τα υπόλοιπα κομμάτια της.
Κάθετο και οριζόντιο μοίρασμα ζωτικής ενέργειας, σε ένα τρισδιάστατο πεδίο με στόχο την ένωση του πνεύματος με την ύλη. Αυτό είναι το έργο που έχει να επιτελέσει η ψυχή στην ανθρώπινη μορφή.
Πριν την κάθε ενσάρκωσή της στη γη, βιώνει σε ανώτερα πεδία μέσα σε μια αγγελική πολυδιαστασιακή υπόσταση, σε αυτή την ενέργεια δημιουργεί το πλάνο της ζωής για το επόμενο ταξίδι της στη γη. Όταν είναι έτοιμη επιλέγει τους γονείς, τον τόπο και τον χρόνο, καθώς επίσης τα μαθήματα και τις δοκιμασίες. Επιλέγει να μπει σε ένα σύστημα που μέσα σε αυτό θα εξελιχθεί. Από τη στιγμή της γέννησής της όμως ξεχνά όλη την προηγούμενη δυναμική που φέρνει. Έτσι πορεύεται μέσα στο ταξίδι της ζωής και καλείται να μάθει όλα όσα ήδη γνωρίζει με έναν διαφορετικό τρόπο κάθε φορά. Σκοπός αυτής της εκπαίδευσης είναι να ολοκληρώνει μαθήματα, διαφορετικούς κύκλους ζωής, αλλά και να συλλέγει εμπειρίες που θα τη βοηθήσουν στην εξέλιξή της.

surrealism-artists

Το θεϊκό της κομμάτι παραμένει στα ανώτερα πεδία και βρίσκεται συνεχώς σε σύνδεση μαζί της, είναι ο ανώτερος εαυτός της. Η ίδια όμως στην ανθρώπινη μορφή ξεχνά την ύπαρξή του, αναπτύσσει την προσωπικότητα που είναι ο κατώτερος εαυτός και καλείται να αφυπνιστεί ώστε να πράξει την ένωση.
Έρχεται λοιπόν στη γη να αγωνιστεί μέσα στη δυαδικότητα, να ισορροπήσει το φως και το σκοτάδι, να αποδεχτεί εξ ολοκλήρου όλες τις εκφάνσεις της ύπαρξής της και να τις ενώσει. Να δώσει, να δεχτεί και να ολοκληρώσει μαθήματα, αλλά κυρίως να ενθυμηθεί τη θεϊκή της καταγωγή, ότι είναι Ένα με τον δημιουργό της.
Η εστία της είναι η ίδια εστία του πρωταρχικού δημιουργού. Μιας νοήμον ενέργειας του σύμπαντος, μιας κυρίαρχης ανώτερης δύναμης, της μητέρας και του πατέρα μαζί. Όλης της πνευματικής οικογένειας των ενεργειών του φωτός. Είναι η πηγή του όλου. Από εκεί έρχεται η ψυχή και εκεί πηγαίνει. Εκεί ανήκει, είναι μια ενέργεια γεμάτη από το φως και την αγάπη του θεού.
Κάθε φορά που επιλέγει να ενσαρκωθεί στη γη φέρνει μαζί της και ένα μέρος ενεργειών από τις προηγούμενες ενσαρκώσεις της, καθώς τίποτα δε χάνεται από όλα όσα συλλέγει στην κάθε της ζωή. Τα πάντα συγκεντρώνονται σε ένα ενεργειακό υπερδιάστατο πεδίο το λεγόμενο Ακασικό αρχείο, όπου με έναν τρόπο παραμένουν ενεργά και πορεύονται με την παρούσα ζωή της. Εκεί υπάρχουν όλοι οι ρόλοι, οι μνήμες, τα ταλέντα, ό,τι έχει δουλέψει, ό,τι δεν έχει ολοκληρώσει. Καθώς και όλα τα αποτελέσματα που έχει φέρει μέσα από τις πράξεις της προσωπικότητας (κάρμα) την αιτία και το αιτιατό, τη δράση και την αντίδραση.
Έτσι από τη μια χρειάζεται να δουλέψει με όλα όσα φέρνει από το παρελθόν και από την άλλη καλείται να επιβιώσει και να ανταπεξέλθει στα αδιέξοδα και στις αντιξοότητες της καθημερινότητας του παρόντος, αλλά και να απελευθερώσει και όλα τα άχρηστα πρότυπα και πεποιθήσεις που εντυπώθηκαν στην κάθε παρούσα ζωή της.
Εδώ είναι η πρόκληση, αυτό είναι το παιχνίδι, στην ουσία αναλαμβάνει έναν ρόλο να ερμηνεύσει, όπως και όλες οι άλλες ψυχές γύρω της, όπου μαζί δημιουργούν ένα έργο επί σκηνής πάνω στη γη, αλλά παράλληλα με τη βάση ενός σοφού θεικού σχεδίου που γενικεύεται σε όλο το σύμπαν.
Μέσα σε αυτό το παιχνίδι της ζωής κανείς δεν παρεμβαίνει στις ανθρώπινες επιλογές, γιατί βασικός κανόνας του παιχνιδιού είναι η ελεύθερη βούληση. Κατά αυτόν τον τρόπο βιώνουμε όλοι σταδιακά τα διάφορα επίπεδα της ανάπτυξής μας, έχοντας ή όχι συνειδητά τη γνώση της πραγματικής μας ουσίας.
Σαφώς είναι διαφορετικές οι περιπτώσεις που οδηγούν τον καθένα από εμάς σε μια εσωτερική αναζήτηση. Μέσα από τη φύση μας νιώθουμε την ανάγκη της επίγνωσης, να μάθουμε δηλαδή τον εαυτό μας. Να βρούμε τον σκοπό της ύπαρξης, την πνευματικότητα, τον εσωτερισμό μας. Όταν αναγνωρίσουμε τις πολλές εκφάνσεις του εαυτού μας ξεκινάμε την ένωση.
Στην αναζήτηση αυτή αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε το ανθρώπινο μεγαλείο πέρα από τις τρεις διαστάσεις. Ενώνουμε την ύλη με το πνεύμα, τον ανώτερο εαυτό, νιώθουμε το θεό μέσα μας και σιγά-σιγά ανακτούμε τη δύναμή μας. Έτσι δημιουργούμε τη γαλήνη, την ευτυχία, την αγάπη και την ισορροπία στη ζωή μας. Όλα αυτά είναι στάδια ανάπτυξης διαφορετικά για τον καθένα. Αρχικά έρχεται η επίγνωση, η αποδοχή των επιλογών, η συγχώρεση, η κατανόηση και η συνειδητοποίηση της δυαδικότητας του εαυτού. Έρχεται με λίγα λόγια η αναγνώριση της σοφίας που φέρνει μέσα της η ψυχή καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού της πάνω στη γη.
Τις περισσότερες φορές χρειάζεται να περάσουμε μέσα από τραυματικές εμπειρίες για να μπούμε στο μονοπάτι της αναζήτησης του ίδιου του εαυτού και της πνευματικότητάς μας. Γιατί ψάχνοντας να βρούμε λύσεις και απαντήσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, έρχεται κάποια στιγμή που συνειδητοποιούμε πως τα πάντα βρίσκονται μέσα μας. Πριν να φτάσουμε όμως εκεί συνήθως αισθανόμαστε δυσφορία, αδιέξοδο, ψυχικό πόνο και αδυναμία, θεωρούμε πως κανείς γύρω μας δεν καταλαβαίνει όλο αυτό που περνάμε, αλλά μπορεί και να είναι απλά η ετοιμότητά μας για να αλλάξουμε οπτική.

48d348be74a27bbd78aef2d0a8cfd9c8

Κάποιες άλλες φορές προσπαθώντας να βρούμε τον δρόμο μας μια σοβαρή ασθένεια γίνεται η αφορμή να ανακαλύψουμε τα ταλέντα της ψυχής μας π.χ. (αυτοίαση) και την ίδια μας τη δύναμη.
Δεν έχει όμως σημασία ο τρόπος που ο καθένας οδηγείται στον δρόμο της ψυχής του, αλλά το αποτέλεσμα που θα φέρει στον εαυτό του και στο σύνολο, αφού τα πάντα είναι αλληλένδετα μεταξύ τους. Υπάρχει προνόηση της ίδιας της ψυχής που ήδη έχει φροντίσει μέσα στο πλάνο της να φέρει κοντά μας ανθρώπους που είτε θα μας ανοίξουν τον δρόμο, είτε θα μας δείξουν μέσα από τον ίδιο τους τον εαυτό και τις αλλαγές τους, τον τρόπο που και εμείς να μπορούμε να ανακαλύψουμε την εσωτερική μας διάνοια και δύναμη.
Η εσωτερική ύπαρξη φέρνει μέσα της και το φως και το σκοτάδι εδώ είναι απαραίτητη η ισορροπία. Η υπέρβαση γίνεται από τη μια με την βοήθεια του πνεύματος, την απεριόριστη θεμελιώδη ενέργεια της αγάπης του θεού, την κινητήρια δύναμη για τη ζωή. Και από την άλλη με την αγάπη του καθενός προς τον εαυτό του, γιατί έτσι αναγνωρίζει και αποδέχεται το θεό μέσα του.
Κανένας θεός δεν τιμωρεί, η τιμωρία είναι καθαρά ανθρώπινο χαρακτηριστικό και μόνο.
Οι πράξεις μας είναι που φέρνουν το όποιο αποτέλεσμα. Το να αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες των πράξεών του αρχίζει να ξετυλίγει το κουβάρι του εαυτού του, έτσι έρχεται η συνειδητή γνώση του “είναι”, η οποία έχει την ικανότητα να μας πηγαίνει πιο κοντά στην ψυχή και στο πνεύμα (συνειδητότητα). Ανοίγουμε την αντίληψη για τον ρόλο μας στη γη, για τον ουσιαστικό σκοπό της ζωής μας, κατανοούμε πως υπάρχει κάτι πέρα από τις τρεις διαστάσεις που ζούμε και έως τώρα γνωρίζουμε. Αποδεχόμαστε την πραγματική θεϊκή ουσία που πηγάζει μέσα μας και πορευόμαστε ως ένα πολυδιάστατο ον. Έτσι ακριβώς όπως υπήρξαμε πρωταρχικά.
Δημιουργηθήκαμε με πολλή αγάπη έχοντας στη διάθεσή μας όλες εκείνες τις δυναμικές που τώρα προσπαθούμε και πάλι να ανακτήσουμε. Έχουμε μέσα μας κερδισμένα δώρα, τη δημιουργία, την αυτοΐαση, τη σοφία, την αγάπη, τη δύναμη. Όλα είναι δικά μας, απλά επιλέξαμε να τοποθετήσουμε μπροστά μας το πέπλο της λήθης, να μπούμε σε ένα ταξίδι ενσαρκώσεων, για τη σύλλεξη εμπειριών, να δώσουμε και να πάρουμε μαθήματα αλλά κυρίως να προσφέρουμε την ενέργειά μας στο συλλογικό πεδίο της γης.
Όλα όσα συλλέγει η ψυχή βρίσκονται μέσα στην καρδιά, μέσα στο DNA, μέσα στο προσωπικό αλλά και συλλογικό Ακασικό αρχείο, εκεί υπάρχει όλο το μεγαλείο, εκεί βρίσκονται τα δώρα και είναι διαθέσιμα για όλους, εκεί υπάρχει και ο ανώτερος εαυτός που γνωρίζει τα πάντα. Είναι ένας και μοναδικός και απόλυτα συνδεδεμένος με την ψυχή του, είναι εκείνος που θα της απλώσει το χέρι του όταν χάσει τον δρόμο της. Είναι ο άγγελος που θα την αγκαλιάσει όταν πονάει, που θα την τραβήξει στο φως με την αγάπη του, που δε θα κρίνει ποτέ τις επιλογές και τις πράξεις της, αλλά θα περιμένει με υπομονή να τον θυμηθεί και να τον καλέσει.
Το έργο της ψυχής λοιπόν εκτός από τη συλλογή εμπειριών και την ολοκλήρωση μαθημάτων είναι μέσα στο κάθε ταξίδι της να ανακαλύψει κυρίως αυτό το μεγαλείο που φέρνει και να ενωθεί με τον ανώτερο εαυτό. Καλούμαστε ως άνθρωποι να δούμε και να αναγνωρίσουμε αυτήν την αλήθεια.
Να εκδηλώσουμε την μοναδική ιερότητα του εαυτού μας, ώστε ελεύθεροι να ενώσουμε το δικό μας πνεύμα στην ύλη μέσα από άγνή πρόθεση φωτός και αγάπης.
Του Παν. Τζιτζίκου (από το 2010)