The Portal: Power of the Goddess

The Portal: Power of the Goddess: As we have now entered the termination phase of the planetary liberation process, it is of the utmost importance to connect with the femin...

Τα ω-3 λιπαρά μας φτιάχνουν τη διάθεση και καταπολεμούν την κατάθλιψη--olympia.gr-

Τα ω-3 λιπαρά μας φτιάχνουν τη διάθεση και καταπολεμούν την κατάθλιψη

Posted by IGOR στο Φεβρουαρίου 19, 2018

Τα ω-3 είναι πολυακόρεστα λιπαρά οξέα, που είναι απαραίτητα για την ανθρώπινη υγεία. Μέχρι στιγμής έχει αποδειχτεί ότι προστατεύουν την καρδιά, συμβάλλουν στη σωστή εγκεφαλική λειτουργία και στη ρύθμιση των τριγλυκεριδίων στο αίμα, είναι αντιφλεγμονώδη και έχουν προληπτική δράση ενάντια σε ορισμένες μορφές καρκίνου όπως του στήθους, του παχέος εντέρου και του προστάτη.

Πέρα όμως από τα γνωστά οφέλη τους στη σωματική υγεία υπάρχουν μελέτες που αποδεικνύουν την αποτελεσματικότητά τους και στην αντιμετώπιση της κατάθλιψης. Η Συμβουλευτική ψυχολόγος – NLP Practitioner Μαρία Μεραμβελιωτάκη-Simon μας εξηγεί πώς και γιατί ωφελούν την ψυχή.

Πολύτιμα για το σώμα και την ψυχή

«Υπάρχουν τρία είδη ω-3 λιπαρών οξέων: το άλφα λινολεϊκό οξύ (ALA), το εικοσαπεντανοϊκό οξύ (ΕPA) και το δεκαεξανοϊκό οξύ (DHA). Μια δίαιτα πλούσια σε ω-3 και ειδικά σε EPA βελτιώνει όλο το εύρος των καταθλιπτικών συμπτωμάτων όπως η λύπη, η κούραση, το άγχος και η μειωμένη σεξουαλική διάθεση.

Επίσης, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε στο American Journal of Psychiatry, τα ω-3 συμπληρώματα διατροφής μείωσαν τα καταθλιπτικά συμπτώματα και την επιθετική συμπεριφορά σε νεαρές γυναίκες που ήταν εξαιρετικά κακοδιάθετες και έβρισκαν τις σχέσεις δύσκολες και επίπονες».

Πώς δρουν υπέρ της καλής διάθεσης

Με ποιον τρόπο όμως αυτά τα λιπαρά οξέα έχουν τέτοια επίδραση στη διάθεση; Η απάντηση είναι απλή:

«Τα δύο τρίτα του εγκεφάλου μας αποτελούνται από λιπαρά οξέα. Αυτά τα λιπαρά είναι το βασικό συστατικό των μεμβρανών των νευρικών κυττάρων μέσω των οποίων πραγματοποιείται η επικοινωνία με τα υπόλοιπα νευρικά κύτταρα τόσο στον εγκέφαλο όσο και στο υπόλοιπο σώμα. Η τροφή που καταναλώνουμε ενσωματώνεται σε αυτές τις μεμβράνες και εξασφαλίζει την ακεραιότητά τους.

Τα κορεσμένα λιπαρά, όπως το ζωικό λίπος ή το βούτυρο, σε θερμοκρασία περιβάλλοντος είναι στερεά. Αν λοιπόν καταναλώνουμε τέτοιου είδους στερεά λίπη, η ακαμψία που τα χαρακτηρίζει θα αντικατοπτρίζεται και στα νευρικά μας κύτταρα. Αντιθέτως, η κατανάλωση πολυακόρεστων λιπαρών, τα οποία σε θερμοκρασία περιβάλλοντος είναι υγρά (αυτό ισχύει ειδικά για τα ω-3), βοηθά τα νευρικά κύτταρα να γίνονται πιο ευλύγιστα, ενώ η επικοινωνία μεταξύ τους σταθεροποιείται. Μάλιστα, σύμφωνα με τον Dr. Basant Puri, το E-EPA (αιθυλ-εικοσαπεντανοϊκό οξύ), το οποίο είναι είδος καθαρμένου λιπαρού οξέος, βοηθά ακόμα και στην παραγωγή καινούριων νευρικών κυττάρων».

Πού θα τα βρεις

Τροφές πλούσιες σε ω-3 λιπαρά είναι ο λιναρόσπορος, τα καρύδια, τα λιπαρά ψάρια (τόνος, σκουμπρί, σαρδέλα κ.ά.), το λάχανο, το μπρόκολο, το κουνουπίδι, το ελαιόλαδο, τα φασόλια – κυρίως τα φρέσκα – κ.ά.

[bimag.gr]

Ποια ήταν η πρώτη γυναίκα αστρονόμος της αρχαίας Ελλάδας και ποια η διασημότερη--- Αγλαονίκη (ή Αγανίκη) και Θεανώ η Θουρία---olympia.gr--

Ποια ήταν η πρώτη γυναίκα αστρονόμος της αρχαίας Ελλάδας και ποια η διασημότερη

Posted by IGOR στο Φεβρουαρίου 19, 2018

Αγλαονίκη (ή Αγανίκη) και Θεανώ η Θουρία

Αγλαονίκη

Η Αγλαονίκη, αναφερόμενη από τον Πλούταρχο ως Αγανίκη (5ος αι. π.Χ.), ήταν αρχαία Ελληνίδα αστρονόμος (η πρώτη χρονολογικά γυναίκα αστρονόμος της αρχαίας Ελλάδας) από τη Θεσσαλία. Αναφέρεται πιο συγκεκριμένα ως Αγλαονίκη η Ηγήτορος επειδή ήταν κόρη του ηγέτη («Ηγήτορα» ή «ταγού») των Θεσσαλών.

Δεν είναι γνωστό τίποτα από τη ζωή της Αγλαονίκης. Ωστόσο αναφέρεται ότι ήταν διάσημη για την ικανότητά της να προβλέπει τις εκλείψεις Ηλίου με ακρίβεια ώρας, κάτι παρόμοιο δηλαδή με τον περίπου σύγχρονό της Θαλή, πράγμα που προδίνει μια παραπέρα γνώση στη μαθηματική αστρονομία σε σχέση με τους Βαβυλώνιους αστρονόμους.

Η ίδια, κατά την παράδοση, ισχυριζόταν ότι κατέβαζε από τον ουρανό τη Σελήνη, μία φράση που σχετίζεται με την πρόβλεψη των εκλείψεων Σελήνης, επίσης με ακρίβεια ώρας. Σχετικό σχόλιο υπάρχει στον Απολλόδωρο (Ρόδιον Δ΄ 59). Υπάρχει και η άποψη ότι ήταν μάντιδα και αστρολόγος.

Ο κρατήρας Αγλαονίκη στο νότιο ημισφαίριο της Αφροδίτης, που έχει διάμετρο 64 km, ονομάσθηκε έτσι προς τιμή της αρχαίας αυτής αστρονόμου.

Θεανώ η Θουρία

Η Θεανώ η Θουρία ήταν αρχαία Ελληνίδα μαθηματικός και αστρονόμος. Καταγόταν από τους Θούριους της Κάτω Ιταλίας και άκμασε περί τον 6ο αιώνα π.Χ.. Είναι μία από τους λεγόμενους Πυθαγόρειους φιλοσόφους και θεωρείται η διασημότερη γυναίκα αστρονόμος και κοσμολόγος της αρχαιότητας. Λέγεται ότι διατύπωσε την θεωρία της «Χρυσής Τομής»[1] καθώς και την θεωρία της «Αρμονίας των Σφαιρών»[2].

Η Θεανώ ήταν κόρη του ιατρού Βροντίνου. Το όνομα Θεανώ για τους Αρχαίους Έλληνες ήταν ένα ιδιαίτερο και σημαδιακό όνομα. Θεανώ ονομαζόταν στην Ιλιάδα η ιέρεια της Αθηνάς. Από το όνομά της καταλαβαίνουμε ότι οι γονείς της Θεανούς είχαν οραματιστεί από νωρίς μία εξαιρετική μοίρα για την κόρη τους και αυτό φαίνεται να έγινε από νωρίς πραγματικότητα καθώς η Θεανώ έγινε γνωστή φιλόσοφος και επιστημόνισσα. Όταν έφτασε ο Πυθαγόρας στον Κρότωνα η Θεανώ ήταν ήδη γνωστή και γνωρίστηκαν κατά την ομιλία του φιλοσόφου στον ναό της Ήρας προς τις γυναίκες της πόλης.[3]

Η Θεανώ υπήρξε αρχικά μαθήτρια και στη συνέχεια σύζυγός του κατά 30 χρόνια μεγαλύτερού της Πυθαγόρα[εκκρεμεί παραπομπή] . Δίδαξε αστρονομία και μαθηματικά στις Σχολές του Πυθαγόρα στον Κρότωνα και μετά το θάνατο του συζύγου στη Σάμο. Επιμελήθηκε τη διάδοση της διδασκαλίας και του έργο του, τόσο στον κυρίως Ελλαδικό χώρο, όσο και στην Αίγυπτο, σε συνεργασία με τα παιδιά της την Δαμώ, την Μύια, την Αριγνώτη τον Μνήσαρχο και τον Τηλαύγη που ανέλαβαν με τη σειρά τους και τη διοίκηση των Πυθαγορείων σχολών.

Μετά τον θάνατο του Πυθαγόρα, όπως συνηθιζόταν στην αρχαία Ελλάδα, η Θεανώ έπρεπε να παντρευτεί κάποιον συγγενή του άντρα της ή έστω κάποιον πολύ έμπιστό του έτσι ώστε να εξασφαλισθεί και η δική της προστασία αλλά και η προστασία της κληρονομιάς και της παράδοσης του Πυθαγόρα. Έτσι δεύτερος σύζυγός της έγινε ο επίσης στενός μαθητής του Αρίσταιος, ο οποίος και ανέλαβε για μια περίοδο το Ομακοείο και την Πυθαγόρεια κοινότητα.

Την Θεανώ την Θουρία αναφέρουν ο Αθηναίος, η Σούδα, ο Διογένης ο Λαέρτιος και ο Ιάμβλιχος. Θεωρείται η διασημότερη γυναίκα αστρονόμος και κοσμολόγος της αρχαιότητας.

Το έργο της

Η κοινή άποψη σήμερα είναι ότι μπορούμε να αποδώσουμε στην Θεανώ τα «Πυθαγόρεια Αποφθέγματα», «Συμβουλαί προς τις Γυναίκες», «Περί Ευσεβείας», «Φιλοσοφικά Σχόλια», «Επιστολαί», “Πυθαγόρου Βίος”, “Θεωρία των Αριθμών” και η “Δόμηση του Σύμπαντος”. Η μεγαλύτερη συνεισφορά της όμως λέγεται ότι ήταν η διατύπωση της αρχής της “Χρυσής Τομής”[1] που χρησιμοποιούνταν στην αρχιτεκτονική από τους αρχαίους Έλληνες αλλά και τους αρχαίους Αιγυπτίους. Η διατύπωση της θεωρίας της “Χρυσής Τομής” (του αριθμού “φ”) μοιάζει με την διατύπωση της θεωρίας της σταθεράς “π” που δημιούργησε ο Πυθαγόρας.

Στην πραγματεία της περί του Σύμπαντος διατύπωσε την θεωρία ότι το σύμπαν αποτελείται από δέκα ομόκεντρες σφαίρες που κινούνται γύρω από μία κεντρική φωτιά: τον Ήλιο, την Σελήνη, τον Κρόνο, τον Δία, τον Άρη, την Αφροδίτη, τον Ερμή, την Γη και την αντί-Γη. Επίσης υπάρχουν και τα άστρα που είναι σταθερά. Οι αποστάσεις ανάμεσα στις σφαίρες και την κεντρική φωτιά έχουν τις ίδιες αναλογίες με τα διαστήματα της μουσικής κλίμακας. Αυτή της η θεωρία επηρέασε τον σύζυγό της τον Πυθαγόρα έτσι ώστε να ξεκινήσει να μιλάει για την «Αρμονία των Σφαιρών» και του σύμπαντος[2].

Η Θεανώ και οι κόρες της θεωρούνταν σημαντικές ιατροί και μάλιστα σε μία διαφωνία με τον ιατρό Ευρύφωνο σχετικά με την ανάπτυξη του εμβρύου απέδειξαν ότι το έμβρυο μπορεί να γεννηθεί επιτυχώς μόνο μετά από τουλάχιστον επτά μήνες κυοφορίας.

Ο Διογένης Λαέρτιος αναφέρει πως κάποτε η Θεανώ συμβούλεψε τις γυναίκες όταν συναντούν τον άντρα τους να βγάζουν την ηθική τους μαζί με τα ρούχα τους. Αυτό ήταν μια αναφορά στο ρητό του Ηροδότου ότι «μία γυναίκα βγάζει την ηθική της όταν βγάζει τα ρούχα της» που έγινε πολύ δημοφιλές κατά τα πρώτα χριστιανικά χρόνια και τον Μεσαίωνα από τους θρησκευτικούς διανοητές. Ο Πλούταρχος όμως που ήταν ηθικολόγος είχε ήδη εκφράσει την αντίρρησή του σε αυτό το ρητό λέγοντας «εκείνη που είναι ηθική είναι ενδεδυμένη με την ηθική της ακόμα και όταν τα ενδύματά της είναι ριγμένα στην άκρη».[4] Επιπλέον, όταν ρώτησαν την Θεανώ σε ποια ρούχα αναφερόταν εκείνη απάντησε «σε εκείνα που σε κάνουν γυναίκα» κάτι που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι θεωρούσε ότι οι γυναίκες και οι άντρες είναι κατά βάση ίδιοι και ότι μόνο μία ένδυση, που μπορούσε κανείς να αφαιρέσει, ήταν εκείνο που δημιουργούσε την ιδιότητα της γυναίκας.[5]

Η έννοια της ηθικής τόσο των γυναικών όσο και των αντρών ήταν ζωτικής σημασίας για τον πυθαγορισμό και όπως ήταν φυσικό επηρέασε και την σκέψη της Θεανούς. Λέγεται ότι κάποτε έδειξε το μπράτσο της καθώς προσπάθησε να τακτοποιήσει τα ρούχα της και κάπoιος της είπε «τι όμορφο μπράτσο!» Τότε εκείνη του απάντησε «ναι, αλλά δεν είναι δημόσιο αγαθό».[6] Αυτό το περιστατικό δείχνει από τη μία ότι το γυμνό μπράτσο μίας γυναίκας μπορούσε να θεωρηθεί ερωτικά προκλητικό και από την άλλη ότι οι πυθαγόρειοι έβαζαν αυστηρά όρια στην σεξουαλικότητα και την προκλητικότητα.

Ο θάνατός της και η κληρονομιά της

Η Θεανώ πέθανε κάποια στιγμή τον 5ο αιώνα π.Χ. και λέγεται ότι θάφτηκε κοντά στην Πυθαγόρεια Σχολή. Αν και οι μελετητές παραδοσιακά έχουν παραβλέψει και υποτιμήσει την συνεισφορά των γυναικών στην ιστορία και την επιστήμη το έργο της Θεανούς ήταν γνωστό στους σύγχρονούς της και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για πολλούς άντρες και γυναίκες. Ανάμεσα σε αυτούς που επηρεάστηκαν και εμπνεύστηκαν από την Θεανώ πιστεύεται ότι ήταν και η Υπατία η Αλεξανδρινή.

Παραπομπές

1. Osen, Lynn M. (1975). Women in Mathematics. MIT Press. ISBN 0262650096.

2. Encyclopedia of world biography. Volume 30, Supplement. (2nd ed έκδοση). Detroit, Mich.: Gale. 2009. 732896293. ISBN 141445905X.

3. Ο Πορφύριος όταν περιέγραψε την ομιλία του Πυθαγόρα προς τις γυναίκες του Κρότωνα είπε χαρακτηριστικά ότι «μία από τις γυναίκες ήταν ιδιαίτερα γνωστή, η Θεανώ με τ’ όνομα.»

4. Ellis, Havelock (2010). Sex in Relation to Society: Studies in The Psychology of Sex. 6. Qontro Classic Books, σελ. 68. ISBN B003VS08QE.

5. B., Pomeroy, Sarah (2013). Pythagorean women : a social history. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, σελ. 6. 853506033. ISBN 1421409569.

6. B., Pomeroy, Sarah (2013). Pythagorean women : a social history. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, σελ. 21. 853506033. ISBN 1421409569.

Αποκριές και αρχαιότητα--Μιχάλης Α. Τιβέριος--olympia.gr--ΕΔΩ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΟΥ (ΤΟ ΞΥΛΟ ΒΓΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ)

Αποκριές και αρχαιότητα

Posted by IGOR στο Φεβρουαρίου 9, 2018

Είναι γνωστό ότι διάφορες αποκριάτικες εκδηλώσεις που γίνονται αυτή την εποχή σε πολλά μέρη σχετίζονται, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο, με πανάρχαια θρησκευτικά δρώμενα που ανάγονται στην αρχαιότητα. Τις συναντούμε, π.χ., στη θρησκεία των Βαβυλωνίων, των Αιγυπτίων, των Ελλήνων, των Ρωμαίων, όπως και σε λαούς πρωτόγονους και λιγότερο πολιτισμένους. 

Κύρια γνωρίσματά τους είναι οι μεταμφιέσεις των συμμετεχόντων σε αυτές που καλύπτουν τα πρόσωπά τους με μάσκες, συνήθως δύσμορφες, οι θορυβώδεις χοροί με τραγούδια και αισχρολογίες, η οινοποσία κ.ά. Ορισμένοι λαοί είχαν ενσωματώσει τέτοια στοιχεία σε τελετουργίες σχετικές με την έναρξη της νέας χρονιάς αποβλέποντας στο να είναι ευνοϊκή γι’ αυτούς. Αλλοι πάλι τα συμπεριέλαβαν σε τελετές σχετικές με την άνοιξη και προσδοκούσαν να πετύχουν μ’ αυτά πλούσια σοδειά και καλά γεννήματα.

Πρωτόγονες κοινωνίες τα συσχέτιζαν με ποικίλες μαγικές δοξασίες. Από τις γιορτές της ελληνορωμαϊκής αρχαιότητας αρκετές είναι αυτές που παρουσιάζουν ομοιότητες με σύγχρονες αποκριάτικες εκδηλώσεις, όπως π.χ. διάφορες γιορτές του Διονύσου, τα Σατουρνάλια, τα Βακχανάλια, τα Λουπερκάλια, οι Καλένδες.

Θα αναφερθώ στα Λουπερκάλια, για τα οποία ο Ν. Πολίτης πίστευε ότι παρουσιάζουν τις περισσότερες ομοιότητες. Επρόκειτο για μια γιορτή που σχετικά γρήγορα έχασε τον θρησκευτικό της χαρακτήρα και μεταμορφώθηκε σε μια καθαρά λαϊκή διασκέδαση που ικανοποιούσε και τα δεισιδαιμονικά ένστικτα των πιστών της. Το όνομά τους το οφείλουν στον θεό Λούπερκο, έναν θηριόμορφο ευεργετικό δαίμονα της βλάστησης και της ευγονίας, ιδιαίτερα αγαπητό σε αγρότες και βοσκούς. Τον λάτρευαν σε μια σπηλιά στις υπώρειες του Παλατινού λόφου στη Ρώμη όπου, σύμφωνα με την παράδοση, μια λύκαινα είχε θηλάσει τους μυθικούς δίδυμους ιδρυτές της πόλης Ρέμο και Ρωμύλο.

Τα Λουπερκάλια μεταξύ άλλων περιλάμβαναν θυσία, κυρίως με κατσίκια και κριάρια, κοινή συνεστίαση όλων των μελών του ιερατικού σωματείου που ήταν επιφορτισμένο με τη λατρεία του θεού (Λούπερκοι), καθώς και οδοιπορία των τελευταίων στους δρόμους της Ρώμης. Ξεκινούσαν από τη σπηλιά του θεού τους και κατέληγαν πάλι σ’ αυτήν έχοντας διασχίσει διάφορα τμήματα της πόλης, από τα οποία, σύμφωνα με την παράδοση, είχαν περάσει και οι μυθικοί δίδυμοι ιδρυτές της.

Οι Λούπερκοι έτρεχαν γυμνοί φορώντας μόνο το δέρμα των θυσιασθέντων θυμάτων τους και έχοντας στο κεφάλι τους ένα στεφάνι. Κρατώντας μαστίγια καμωμένα από λουριά που είχαν κοπεί από τα δέρματα των ζώων που είχαν προσφέρει στον θεό τους, κτυπούσαν καθ’ οδόν όσους συναντούσαν και κυρίως γυναίκες. Προτιμούσαν τους γλουτούς τους, αφού πίστευαν ότι με τον τρόπο αυτόν τις καθιστούσαν γόνιμες μητέρες. Η όλη γιορτή είχε φτάσει σε ακρότητες, πράγμα που ανάγκασε τον Αύγουστο να πάρει μέτρα. Απαγόρευσε τη συμμετοχή σ’ αυτή παιδιών και εφήβων, ενώ η πομπή των Λουπέρκων υποχρεωτικά έπρεπε να συνοδεύεται από σώμα ιππέων που επέβλεπε ώστε τα τυχόν έκτροπα να μην ξεπερνούν κάποια όρια.

Εν κατακλείδι τα Λουπερκάλια ήταν μια γιορτή αγροτική και ποιμενική που αποσκοπούσε να συνδράμει στην ευφορία της γης και στη γονιμότητα των ανθρώπων και των ζώων, ενώ συγχρόνως βοηθούσε και στην κάθαρση της πόλης. Εχοντας βαθιές ρίζες και απήχηση στις λαϊκές μάζες συνέχισε να είναι αγαπητή και μετά την επικράτηση του χριστιανισμού ακόμη και ανάμεσα σε πιστούς του Ναζωραίου!

Σίγουρα είναι αξιοθαύμαστο το πώς τέτοια πανάρχαια δρώμενα επέζησαν ως τις μέρες μας ακόμη και σε λαούς με υψηλό πολιτισμικό επίπεδο. Πολύ περισσότερο μάλιστα αφού οι θρησκείες που επικράτησαν, όπως π.χ. ο χριστιανισμός, προσπάθησαν με κάθε μέσο να εξαφανίσουν τις «ειδωλολατρικές» αυτές τελετές. Κάτι που τελικά δεν έγινε κατορθωτό.

Στη Δύση μάλιστα έχουμε περιπτώσεις που η επίσημη Εκκλησία ενίσχυσε, συνέδραμε και συμμετείχε ενεργά σε τέτοιες εκδηλώσεις, προκειμένου να ευθυγραμμιστεί με τη λαϊκή θέληση και να εξυπηρετήσει σκοπιμότητες! Επέζησαν έτσι τα έθιμα αυτά επειδή είναι βαθιά ριζωμένα στην ανθρώπινη φύση. Πρόκειται για γιορτές που αρχικά αποσκοπούσαν στη διαιώνιση της ίδιας της ζωής, ενώ αργότερα περιεβλήθησαν και με κοινωνικά οράματα.

Τα Saturnalia π.χ., μια γιορτή με ανάλογες εκδηλώσεις, ήταν αφιερωμένη στον θεό Saturnus, τον αντίστοιχο του ελληνικού Κρόνου, τον θεό του χρυσού αιώνα, στη διάρκεια του οποίου δεν υπήρχε ταξική διαφοροποίηση, δεν υπήρχαν δούλοι, δεν υπήρχε ατομική ιδιοκτησία. Ετσι και στη γιορτή του, που έφτασε να διαρκεί ακόμη και επτά ολόκληρες μέρες, επικρατούσε πραγματική ισότητα.

Οι κρατούντες, οι πλούσιοι, οι φτωχοί, οι δούλοι, εξαφάνιζαν κάθε εξωτερικό διακριτικό τους γνώρισμα και συμπεριφέρονταν όλοι ως ισότιμοι. Οσο διαρκούσε ο εορτασμός της, απαγορευόταν κάθε τι που θα μπορούσε να προκαλέσει λύπη, σταματούσαν οι πολεμικές επιχειρήσεις και οι δίκες στα δικαστήρια, καταδικασμένοι έπαιρναν αμνηστία, αποφυλακίζονταν δούλοι.

Τέτοιες γιορτές δεν ξεχνιούνται. Αλλά ακόμη και σήμερα, αποτελούν ζωογόνες ψυχαγωγικές δυνάμεις και η ψυχαγωγία, ως κοινωνική ανάγκη, δύσκολα παραμερίζεται.

Μιχάλης Α. Τιβέριος
Καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
[tovima]

Επτά γυναίκες φιλόσοφοι της αρχαίας Ελλάδας που μάλλον αγνοείτε την ύπαρξή τους--olympia.gr

Επτά γυναίκες φιλόσοφοι της αρχαίας Ελλάδας που μάλλον αγνοείτε την ύπαρξή τους

Posted by IGOR στο Φεβρουαρίου 8, 2018

Αν εξαιρέσουμε την σχετικά γνωστή μεγάλη Ελληνίδα φιλόσοφο Υπατία, δύσκολα οι πιο πολλοί θα μπορούσαμε να ονοματίσουμε κάποια άλλη. Όμως υπήρχαν σημαντικές και πολυγραφότατες γυναίκες φιλόσοφοι, που συνέβαλαν τα μέγιστα στο θαύμα της αρχαίας Ελλάδας. 

Μερικές από αυτές ήταν οι εξής:

Αρήτη της Κυρήνειας – 5ος αιώνας π.Χ.

Η Αρήτη ήταν σύγχρονη του Σωκράτη. ∆ίδασκε φιλοσοφία στη σχολή της Αττικής. Ήτανε κόρη του Αριστίππου, του ιδρυτή της Κυρηναϊκής Σχολής της φιλοσοφίας. Ακόµη και την εποχή του Βοκάκιου (1313-1375 µ.Χ.) χίλια χρόνια αργότερα µνηµονευόταν ως πολύτιµη πηγή γνώσεων, συγγραφέας 40 βιβλίων, και δασκάλα περισσοτέρων από 110 φιλοσόφων. Ο γιος της Αρίστιππος επίσης φιλόσοφος, συνέχισε την οικογενειακή παράδοση ως διευθυντής της Κυρηναϊκής Σχολής. Ονοµάστηκε «Μητροδίδακτος», επειδή διδάχτηκε τη φιλοσοφία από τη µητέρα του, πράγµα σπάνιο για την εποχή εκείνη.

Διοτίμα από τη Μαντινεία – φιλόσοφος

Ο Πλάτωνας έγραψε ότι τιµήθηκε από τον Σωκράτη (469-399 π.Χ.) ως δασκάλα του. Ο Πλάτωνας δίδαξε δύο γυναίκες στο σχολείο του: τη Λασθένια και Αξιόθεα του Φύλου (350 π.Χ). Υπήρξε επίσης ιέρεια στην Μαντινεία της Αρκαδίας. Σήµερα, κέντρα µελετών και ιδρύµατα φέρουν το όνοµά της.

Περικτιώνη – Φυσική φιλόσοφος

Υπήρξε µαθήτρια του Πυθαγόρα (569 – 475 π.Χ.) και πιθανόν δίδασκε στη σχολή του. ∆ύο από τα έργα της που έχουν διασωθεί µέχρι σήµερα και αποδίδονται σ’ αυτήν είναι η «Σοφία» και «Αρµονία της Γυναίκας».

Θυµίστα – φυσική φιλόσοφος

Ήταν σύζυγος του Λέοντος, και επιστολογράφος του Επίκουρου (371 – 271 π.Χ.). Ονοµαζόταν “η θηλυκή Σόλων” και ήταν γνωστή ως φιλόσοφος. (Ο Σόλων ήταν ο µεγάλος νοµοθέτης της Αρχαίας Αθήνας).

Υππαρχία του Κυνικών – 360 – 280 π.Χ.

Υπήρξε µέλος της µη δηµοφιλούς σχολής των κυνικών. H Υππαρχία παντρεύτηκε έναν άλλο κυνικό φιλόσοφο που λεγόταν Κράτης και επέλεξαν τον τρόπο ζωής των κυνικών. Έτσι διάλεξε µια ζωή χωρίς ανέσεις, ιδιοκτησία και τεχνητούς συµβατικούς κανόνες, συµπεριλαµβανοµένου και του γάµου. Οι κυνικοί πίστευαν ότι για να γίνουν πολίτες του σύµπαντος πρέπει να απορρίψουν την ισχύουσα κοινωνική και πολιτική τάξη πραγµάτων.

Λασθινία – Φυσική φιλόσοφος

Ο Πλάτωνας αναφέρει αρκετές γυναίκες οι οποίες ήτανε αναγνωρισµένες φιλόσοφοι στην αρχαία Ελλάδα. Η Λασθινία ήτανε µία από αυτές.

Θεανώ η Θουρία

Ήταν αρχαία Ελληνίδα μαθηματικός και αστρονόμος. Καταγόταν από τους Θούριους της Κάτω Ιταλίας και άκμασε περί τον 6ο αιώνα π.Χ..

Η Θεανώ ήταν κόρη του ιατρού Βροντίνου. Υπήρξε αρχικά μαθήτρια και στη συνέχεια σύζυγός του κατά 30 χρόνια μεγαλύτερού της Πυθαγόρα. Δίδαξε αστρονομία και μαθηματικά στις Σχολές του Πυθαγόρα στον Κρότωνα και μετά το θάνατο του συζύγου στη Σάμο. Επιμελήθηκε τη διάδοση της διδασκαλίας και του έργο του, τόσο στον κυρίως Ελλαδικό χώρο, όσο και στην Αίγυπτο, σε συνεργασία με τα παιδιά της την Δαμώ, την Μύια, την Αριγνώτη τον Μνήσαρχο και τον Τηλαύγη που ανέλαβαν με τη σειρά τους και τη διοίκηση των Πυθαγορείων σχολών.

Πηγές:
pi.ac.cy (αρχείο pdf Έρευνα-επιλογή: Μ. ΛΟΟΣ , Μετάφραση: Μ. ΣΚΟΜΠΑ , Επιµέλεια: Β. ΚΑΝΤΖΑΡΑ)
astr.ua.edu
wikipedia

[antikleidi.com]