ΜΟΡΦΟΓΕΝΕΤΙΚΑ ΠΕΔΙΑ ΚΑΙ ΑΚΑΣΑ Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑ-ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ --Γράφει η Σάση Χότζογλου ΠΕΡ.ΖΕΝΙΘ-

ΜΟΡΦΟΓΕΝΕΤΙΚΑ ΠΕΔΙΑ ΚΑΙ ΑΚΑΣΑ
Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑ-ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ


Γράφει η Σάση Χότζογλου

“Ποια ήταν λοιπόν η αρχή του πράγματος;
Το ότι η ύπαρξη πολλαπλασιάστηκε
και βυθίστηκε μέσα σε αναρίθμητα τρισεκατομμύρια μορφών,
ώστε να ανακαλύψει άπειρες φορές τον εαυτό της”.
Σρι Αουρομπιντο
Σκέψεις κα Αναλαμπές



Η σύγχρονη εποχή αποτελεί ιστορική καμπή στην δομή και την λειτουργία της ανθρώπινης σκέψης και συμπεριφοράς. Αντιμετωπίζουμε μια νέα πραγματικότητα, τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Η νέα πραγματικότητα είναι εγγενώς απρόσμενη. Τίποτα δεν συνεχίζεται έτσι όπως ήταν πριν -τα πάντα “διακλαδίζονται”. Αυτή η λέξη, που προέρχεται από τα μαθηματικά και τη θεωρία του χάους, δείχνει ότι η διαδρομή εξέλιξης ενός συστήματος συναντά μια γρήγορη και απρόβλεπτη ως τότε αλλαγή. Με άλλα λόγια, ζούμε σε μια εποχή διακλαδώσεων που συμβαίνουν μέσα στα πλαίσια ενός θεμελιακού μετασχηματισμού του κόσμου μας. Η πραγματικότητά μας αλλάζει γιατί ο ανθρώπινος κόσμος έχει γίνει ασταθής και δεν είναι πλέον βιώσιμος. Όμως, αυτή η επανάσταση της πραγματικότητας παρέχει μια μοναδική ευκαιρία που μπορεί να μας βοηθήσει να καταστήσουμε το κόσμο μας όχι μόνο απλά βιώσιμο αλλά και πιο ποιοτικό σε ανθρώπινες αξίες και ιδεώδη.

Ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες έγραφε στο βιβλίο του Διαφορετικές Ιερές Εξετάσεις: Ας παραδεχτούμε εκείνο που παραδέχονται όλοι οι ιδεαλιστές, δηλαδή την παραισθητική φύση του κόσμου. Επιπλέον ας πράξουμε αυτό που δεν έπραξε κανένας τους. Ας ερευνήσουμε για τις μη πραγματικότητες που επιβεβαιώνουν μια τέτοια φύση. “Ο μεγαλύτερος μάγος(γράφει ο Νοβάλις) είναι εκείνος που μαγεύει τον εαυτό του μέχρι του σημείου να αποδεχτεί τις δικές του φαντασμαγορίες σαν αυτόνομα φαντάσματα. Άραγε μήπώς εδώ βρίσκεται η περίπτωσή μας;” Νομίζω πως αυτό συμβαίνει. Εμείς (η αόρατη θεότητα που εργάζεται μέσα μας) έχουμε ονειρευτεί τον κόσμο. Τον ονειρευτήκαμε διαρκή, μυστηριώδη, ορατό, πανταχού παρόντα στον χώρο και σταθερό στο χρόνο. Όμως συγκατατεθήκαμε για εκείνα τα ισχνά και αιώνια διαλείματα της μη λογικής μέσα στην αρχιτεκτονική του κόσμου, έτσι ώστε να γνωρίζουμε ότι είναι ψεύτικος.


Ο Κώδικας και οι Ελλείψεις του

Σε κάθε γωνιά της Γης «επιτελεία» κάθε ειδικότητας και κατηγορίας ψάχνουν για την «νέα» ιδέα. Αντιλήψεις όπως η ψυχική αλληλεπίδραση όλων των ζωντανών οργανισμών, ή η εξωαισθητηριακή επικοινωνία ανάμεσα σε μέλη ομάδων έμβιων όντων, οι οποίες μέχρι πρότινος χαρακτηρίζονταν ως αντιεπιστημονικές και μεταφυσικές θεωρίες, σήμερα αποτελούν επίσημο αντικείμενο έρευνας επιστημών όπως η Φυσική και η Βιολογία. Αν κοιτάξουμε γύρω μας θα αντιληφθούμε ότι η λειτουργία της ζωής στο ανθρώπινο, το ζωικό μα και το φυτικό βασίλειο προχωράει «βάσει σχεδίου» γέννησης, ανάπτυξης, εξέλιξης και θανάτου. Η συμπεριφορά δε μιας κοινωνίας από μελίσσια είναι απόλυτα προκαθορισμένη. Η ομαδική μνήμη των αποδημητικών πουλιών, επίσης, είναι χαραγμένη και στα νεαρά πουλιά που ταξιδεύουν για πρώτη φορά. Κάθε οικολογικό σύστημα, λοιπόν, σχηματίζει το δικό του «κλίμα» συναλλαγών και συμπεριφοράς.

Η επιστήμη της γενετικής έχει ήδη καταλήξει στο συμπέρασμα ότι μέσα σε κάθε ζωντανό οργανισμό υπάρχει ένας κώδικας ανάπτυξης και συμπεριφοράς. Ο περίφημος αυτός κώδικας είναι καταχωρημένος στο DNA μας, δηλαδή, μέσα σε πολύπλοκες χημικές ενώσεις, οι οποίες αποτελούν συστατικά των κυττάρων κάθε ζωντανού οργανισμού και ρυθμίζουν το σχηματισμό γονιδίων. Το γονίδιο είναι στοιχειώδες σωματίδιο, εντοπισμένο σ’ ένα ορισμένο σημείο(locus) ενός χρωματοσώματος και ικανό να αναπαράγεται με αυταντιγραφή(autocopie) και να υφίσταται μεταλλάξεις. Το ανθρώπινο γονιδίωμα, που απαντάται στον πυρήνα κάθε κυττάρου μας, είναι κωδικοποιημένη περίληψη της πληροφορίας που απαιτείται για να δημιουργηθεί ένα ανθρώπινο ον. Ξεκινώντας, λοιπόν, με την βάση αυτή των γενετιστών και των βιολόγων, όλοι μας είμαστε προγραμματισμένοι μέχρι και την μικρότερη λεπτομέρεια, από τις τρίχες του κεφαλιού μας, μέχρι τις αρρώστιες που θα περάσουμε.

Εάν όμως δεν υπάρχει ελευθερία και εάν το μονοπάτι που βρισκόμαστε είναι εντελώς προκαθορισμένο μέσα στις καταγραφές του DNA μας, τότε προς τι η ζωή και οι αγώνες της; Σ’ αυτό το μοντέλο δεν υπάρχει χώρος για Συνείδηση ή Πνεύμα, για Ελευθερία και Επιλογή. Είναι μόνο έτσι όμως τα πράγματα;…


Τα Μορφογενετικά Πεδια του Σέλντρεϊκ

Η θεωρία του Βρετανού βιολόγου Ρ.Σέλντρεϊκ (R. Sheldrake), διευθυντή του τμήματος βιοχημείας στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, στην επαναστατική του μελέτη Α New Science of Life(Νέα Επιστήμη της Ζωής), που δημοσιεύτηκε πριν 34 χρόνια, πρότεινε έναν ολοκληρωτικό επαναπροσδιορισμό της αντίληψής μας για την φύση της ζωής, λέγοντας πως «οι μορφές των πραγμάτων και των όντων καθώς και οι ιδέες, μας περιβάλλουν όπως η ατμόσφαιρα και λειτουργούν σαν ένα είδος αρχείου έμπνευσης απ’ όπου αντλεί ο καθένας ό,τι θέλει».

Η θεωρία του Σέλντρεϊκ υποστηρίζει πως η ανάπτυξη και η εξέλιξη ενός εμβρύου δεν ρυθμίζεται, όπως πίστευαν παλαιότερα οι βιογενετιστές, από την αλληλεπίδραση του DNA με το περιβάλλον, αλλά από ένα είδος «συντονισμού» του εμβρύου με ένα άγνωστο ενεργειακό πεδίο που το ονόμασε Μορφογενετικό Πεδίο. Το πεδίο αυτό, προκαλεί την διαμόρφωση του DNA το οποίο στην συνέχεια οργανώνει τον σχηματισμό του σώματος, των ενστίκτων, του χαρακτήρα και της συμπεριφοράς του ζωντανού οργανισμού που θα προκύψει, και κατόπιν έρχεται η συνεργασία του με το περιβάλλον.

Στα μορφογενετικά πεδία αποθηκεύονται, διαδίδονται και αξιολογούνται οι σκέψεις, τα συναισθήματα και κάθε άλλη μορφή πληροφορίας, σε μια διαρκή αλληλεπίδρασή τους με τον υλικό κόσμο. Από αυτή την σκοπιά, τα εν λόγω πεδία διαθέτουν ένα είδος «μνήμης» και έχουν την ικανότητα να εξελίσσονται! Πρόκειται για αυτοδημιουργούμενα και αυτοεξελισσόμενα οργανωμένα ενεργειακά σύνολα τα οποία, παρόλο που εκδηλώνονται σε συγκεκριμένα χρονικά και χωρικά πλαίσια, δεν περιορίζονται από τις διαστάσεις του τόπου ή του χρόνου, ενώ η ένταση και η επιρροή τους δεν αποδυναμώνεται από παράγοντες όπως η χρονική ή η χωρική απόσταση. Η αιτία της ζωής, λοιπόν, δεν βρίσκεται μέσα στην ύλη και τα αμινοξέα, αλλά κάπου αλλού!!!!…

Τα μορφογενετικά πεδία είναι οι γεννήτριες των μορφών στον κόσμο μας. Είναι η μήτρα απ’ όπου όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί, αλλά και η άψυχη ύλη, αντλούν τις μορφές τους. Τα μορφικά πεδία βρίσκονται παντού μέσα στην φύση και η ύπαρξή τους μπορεί να ανιχνευτεί από τους σχηματισμούς πτήσης των πουλιών έως και το σχέδιο σύμφωνα με το οποίο αναπτύσσεται ένα λουλούδι. Και μια από τις θεμελιώδεις αρχές των μορφογένεσης στο Σύμπαν, κατά τον Σέλντρεϊκ, είναι η συνήθεια, η οποία εκφράζεται μέσα από την τάση της φύσης να επαναλαμβάνεται και να τελειοποιείται, αφομοιώνοντας όλα τα εκάστοτε νέα δεδομένα. “ Ένα φυτό, ένα ζώο, ένας άνθρωπος”, λεει ο ίδιος, “είναι ομάδες ύλης σοφά οργανωμένες σύμφωνα με την διάταξη που είναι απόλυτη και φοβερά πολύπλοκη, και που διατηρείται αναλλοίωτη εξαιτίας της ενέργειας. Αν πετάξουμε στην φωτιά ένα φυτό, σε λίγο δεν θα μείνει τίποτα εκτός από στάχτη. Τα υπόλοιπα γίνονται ατμός και θερμότητα. Η ύλη και η ενέργεια διαχωρίστηκαν. Τίποτα, όμως, δεν χάθηκε. Τίποτα…εκτός από την μορφή! Πού πήγε αυτή; Η μορφή είναι χωρίς ύλη και χωρίς ενέργεια. Μένει, λοιπόν, έξω από τις εξισώσεις της θερμοδυναμικής, άρα ξεφεύγει από τον κόσμο της φυσικής και του επιστητού. Και οι μορφές είναι σωστά φαντάσματα”.


Σπάζοντας το φράγμα

Οι απρόβλεπτες μεταβολές ή μεταλλάξεις που παρατηρούνται συχνά στα χαρακτηριστικά και στην συμπεριφορά όλων των έμβιων οργανισμών οφείλονται στο ότι, κάθε φορά που θα εμφανιστεί στην φύση ένα έμβρυο, ένας νεοσσός ή ένας σπόρος πολύ διαφορετικό από τους γονείς του ή από το προηγούμενο φυτό, τότε με μυστηριώδη τρόπο σχηματίζεται ένα νέο μορφογενετικό πεδίο που προστατεύει και καθοδηγεί την ανάπτυξη του καινούργιου οργανισμού. Το πεδίο αυτό στην αρχή είναι αδύνατο και ευάλωτο, όμως όσο αυξάνεται ο αριθμός των νέων οργανισμών, ισχυροποιείται μέχρι να σταθεροποιηθεί η νέα μορφή ζωής ή η καινοτομία που παρουσιάστηκε σε κάποιο παλαιότερο είδος οργανισμών. Μετά την συμπλήρωση ενός συγκεκριμένου αριθμού ατόμων (αριθμός της κρίσιμης μάζας) τα οποία γίνονται «μέτοχοι» κάποιου είδους γνώσης, «σπάει» ένα φράγμα και η γνώση αυτή γίνεται μέσω των μορφικών πεδίων αυτομάτως διαθέσιμη και στα υπόλοιπά μέλη του συνόλου. Άρα, όταν η αφύπνιση επιτευχθεί από ένα ορισμένο κρίσιμο σύνολο, η καινούργια αυτή συνειδητοποίηση μπορεί να κοινοποιηθεί από νου σε νου. Είναι το φαινόμενο του Εκατοστού Πιθήκου, όπως πλέον ονομάζεται από το πείραμα του 1952 στο νησί Κοσίμα του Ειρηνικού. Αν και ο ακριβής αριθμός μπορεί να διαφέρει, αυτό το φαινόμενο μας δείχνει πως όταν ένας περιορισμένος αριθμός ανθρώπων μαθαίνει έναν καινούργιο τρόπο, μπορεί αυτός να παραμείνει συνειδησιακή ιδιοκτησία αυτών των ανθρώπων.

Τα μορφογενετικά πεδία -όπως και άλλα πεδία πχ. και το ηλεκτρομαγνητικό ή βαρυτικό πεδίο- βρίσκονται αόρατα μέσα και γύρω από τους οργανισμούς και σ’ αυτά θα μπορούσαν να οφείλονται πολλά ανεξήγητα, μέχρι στιγμής, φαινόμενα, όπως η αναδημιουργία των κομμένων μελών στα σκουλήκια ή τις σαλαμάνδρες, η γνώση της οδού για τον γυρισμό των σολομών και άλλων ψαριών, καθώς και των αποδημητικών πουλιών, τα «φασματικά» μέλη ανθρώπων που έχουν υποστεί ακρωτηριασμό, οι ολογραφικές ιδιότητες της μνήμης, η τηλεπάθεια, καθώς και η αυξανόμενη γρηγοράδα με την οποία μαθαίνονται οι πολλές ξένες γλώσσες μετά την πρώτη, και η ευκολία, επίσης, με την οποία απορροφούνται οι νέες γνώσεις όσο αυξάνει ο αριθμός του πληθυσμού που τις αποκτά.

Η ιδέα ότι οι πληροφορίες υπάρχουν παντού στη φύση και διατηρούνται επ’ αόριστο είναι ένα μοτίβο που έχει εμφανιστεί πολλές φορές στη διάρκεια της ιστορίας, αλλά είναι καινούργια για τη δυτική επιστήμη. Στηρίζεται στην αναγνώριση ότι η πληροφορία δεν είναι αφηρημένη έννοια: ως “δια-πληροφορία” έχει μια δική της πραγματικότητα. Και η δια-πληροφορία είναι μια λεπτή, ημι-ακαριαία και μη ενεργειακή σύνδεση ανάμεσα σε πράγματα που βρίσκονται σε διαφορετικές θέσεις στο χώρο και σε γεγονότα που συμβαίνουν σε διαφορετικές στιγμές του χρόνου. Συνδέουν πχ. σωματίδια έως οργανισμούς, οικολογίες έως ηλιακά συστήματα και ολόκληρους γαλαξίες, καθώς και τη νόηση και τη συνειδητότητα που συνδέεται με αυτά, ανεξάρτητα από το πόσο μακριά βρίσκονται μεταξύ τους και από το χρονικό διάστημα που έχει περάσει από τότε που δημιουργήθηκαν οι συνδέσεις τους. Είναι μέρος δηλαδή του φυσικού σύμπαντος.

Έτσι, και τα μορφογενετικά πεδία λειτουργούν μέσα και υπεράνω του γνωστού μας υλικού κόσμου και εμπεριέχουν υπό μορφή δια-πληροφοριών, όλα τα πρότυπα των υλικών δομών, ομάδων και σωμάτων, συνδεόμενα μεταξύ τους μέσω ενός ωκεανού ενέργειας, άγνωστης, προς το παρόν, υφής. Η εξέλιξη αυτών των πεδίων φαίνεται να ακολουθεί ένα προκαθορισμένο «σχέδιο», έναν προορισμό, τον οποίο ο Σέλντρεϊκ ονομάζει «ελκυστή» (attraktor). Το ενδιαφέρον σ’ αυτό το σημείο είναι ότι επιβεβαιώνει την Αριστοτελική θεωρία της Εντελέχειας, όπου και στις δυο θεωρίες η Ολοκλήρωση της ανθρώπινης ύπαρξης ενυπάρχει μέσα και γύρω από τον άνθρωπο, και σύμφωνα με την θεωρία των μορφογενετικών πεδίων, ο άνθρωπος έλκεται από αυτήν, ακριβώς όπως κάθε μέταλλο από έναν μαγνήτη.


Ακάσα και πεδίο δια-πληροφοριών

Αν τώρα, θέσουμε αυτή την ανατρεπτική θεωρία των Μορφογενετικών Πεδίων σε φιλοσοφικό υπόβαθρο, η ίδια θα μας παραπέμψει άμεσα στην αρχαία εσωτεριστική γνώση σχετικά με το λεγόμενο «Ακασικό Πεδίο», το οποίο και επιστημονικά πλέον μέσα από την Κοσμολογία, θεωρείται ως ένα πεδίο ιδεατής μορφογένεσης, ένα αόρατο, δηλαδή, ενεργειακό πρόπλασμα του υλικού κόσμου.

Ακάσα, σύμφωνα με τους φιλοσόφους της Ινδίας, είναι ένα από τα δυο υλικά από τα οποία αποτελείται όλο το σύμπαν, πέραν της Κοσμικής ενέργειας. Στις ινδικές φιλοσοφικές παραδόσεις, ακάσα είναι η σανσκριτική ονομασία του θεμελιωδέστερου από τα πέντε στοιχεία του σύμπαντος -όπου τα άλλα τέσσερα είναι βάτα(αέρας), άγκνι(φωτιά). απ(νερό) και προθίβι(γη). Η Ακάσα αγκαλιάζει τις ιδιότητες και των πέντε στοιχείων: είναι η μήτρα από την οποία έχουν αναδυθεί όλα όσα μπορούν να αντιληφθούν οι αισθήσιες μας και στην οποία θα επιστρέψουν τελικά τα πάντα. Η Ακάσα αποτελεί τη βάση όλων των εκδηλωμένων φαινομένων του σύμπαντος -γίνεται όλα τα εκδηλωμένα φαινόμενα. Λέγεται ότι είναι τόσο λεπτή ώστε δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή παρά μόνο αφού αποκτήσει εκδήλωση στον κόσμο. Γίνεται ο αέρας, γίνεται τα υγρά, γίνεται τα στερεά· Η Ακάσα γίνεται ο Ήλιος, η Γη, η Σελήνη τα άστρα, οι κομήτες· Γίνεται το ανθρώπινο σώμα, το σώμα των ζώων, τα φυτά και κάθε μορφή που βλέπουμε, όλα όσα υπάρχουν.

Το συνολικό άθροισμα όλων των δυνάμεων του σύμπαντος, νοητικών ή φυσικών, όταν αναλυθεί στην αρχική του κατάσταση, ονομάζεται Πράνα(Ζωτική Αρχή, Κοσμική ενέργεια). Όταν δεν υπήρχε ούτε το κάτι ούτε το τίποτα, όταν το σκοτάδι κάλυπτε το σκοτάδι, τι υπήρχε τότε; Τότε υπήρχε Ακάσα χωρίς κίνηση. Στο τέλος ενός κύκλου οι ενέργειες που εμφανίζονται τώρα στο σύμπαν καταλαγιάζουν και γίνονται δυναμικές. Στην αρχή του επόμενου κύκλου ενεργοποιούνται, χτυπούν πάνω στην Ακάσα, και από την Ακάσα εξελίσσουν τις διάφορες μορφές. Στην αρχή του σύμπαντος υπήρχε μόνο Ακάσα και στο τέλος του θα υπάρχει πάλι μόνο Ακάσα: τα στερεά, τα υγρά και τα αέρια θα επιστρέψουν πάλι σε αυτήν. Στον επόμενο κύκλο του σύμπαντος οι ενέργειες που λειτουργούν τώρα στο σύμπαν θα επανεκκινηθούν, και τα πάντα θα εξελιχθούν πάλι από την Ακάσα.

Παρόλο που τα αισθητήρια όργανά μας δεν αντιλαμβάνονται την Ακάσα, μπορούμε να έλθουμε σε επαφή μαζί της μέσα από τη πνευματική πρακτική. Οι αρχαίοι Ρίσις(Γνώστες, εμπνευσμένοι, Μάντεις) έρχονταν σ’ επαφή μαζί της μέσα από έναν πειθαρχημένο πνευματικό τρόπο ζωής και μέσα από τη γιόγκα. Περιέγραψαν την εμπειρία τους και κατέστησαν την Ακάσα ένα ουσιαστικό στοιχείο της φιλοσοφίας και μυθολογίας της Ινδίας. Στον 20ό αιώνα η Ακάσα περιγράφηκε με λαμπρό τρόπο από τον Σουάμι Βιβεκανάντα, σύμφωνα με τον οποίο η Ακάσα είναι πανταχού παρούσα και διαποτίζει τα πάντα στο σύμπαν.

Ο λόγος που ονομάστηκε το πεδίο των δια-πληροφοριών της φύσης πεδίο Ακάσα πρέπει νάναι εμφανής τώρα. Η ακασική αντίληψη ενός κυκλικού -ενός Μετασύμπαντος που δημιουργεί το ένα σύμπαν μετά το άλλο- είναι ουσιαστικά η αντίληψη που έχουμε τώρα από την κοσμολογία. Στη νέα φυσική το ενοποιημένο κενό με τη φυσική υπόσταση είναι αντίστοιχο της Ακάσα. Είναι ένα δυναμικό μέσο γεμάτο ενέργεια που βρίσκεται σε συνεχείς διακυμάνσεις. Το κενό είναι η Ακάσα και η Πράνα μαζί -η μήτρα όλης της Ύλης κα των Δυνάμεων του σύμπαντος.



Ο ιδιοφυής επαναστάτης Νίκολα Τέσλα (Nikola Tesla) προσάρμοσε αυτή την αντίληψη στο πλαίσιο της σύγχρονης επιστήμης. Μίλησε για “πρωτότυπο μέσο” που γεμίζει το χώρο και το παρομοίωσε με την Ακάσα, το φωτοφόρο αιθέρα. Σε μια αδημοσίευτη εργασία που έγραψε το 1907 με τίτλο Το Μεγαλύτερο Επίτευγμα του Ανθρώπου (Man’s Greatest Achievement), υποστηρίζει ότι αυτό το πρωτότυπο μέσο, ενός είδος πεδίου δυνάμεων, γίνεται ύλη όταν ενεργεί πάνω του η Πράνα, η κοσμική ενέργεια. Όταν πάψει η επενέργεια, η ύλη εξαφανίζεται και επιστρέφει στην Ακάσα. Αφού αυτό το μέσο διαποτίζει όλο το χώρο, όλα όσα συμβαίνουν μέσα στο χώρο μπορούν να αναφερθούν σε αυτό.

Για τον Τέσλα, η λύση δεν ήταν ιδέα του καμπύλου χώρου που προτάθηκε εκείνη την εποχή από τον Αϊνστάιν. Όμως, οι περισσότεροι φυσικοί υιοθέτησαν τον μαθηματικά ανεπτυγμένο τετραδιάστατο καμπύλο χωροχρόνο του Αϊνστάιν, και αρνήθηκαν να εξετάσουν την ιδέα ενός μέσου που γμείζει το χώρο η ενός πεδίου δυνάμεων. Οι ενοράσεις του Τέσλα ξεχάστηκαν. Σήμερα, εκατό χρόνια αργότερα αναβιώνουν και πάλι. Οι επιστήμονες αντιλαμβάνονται τώρα ότι ο χώρος δεν είναι κενός, και αυτό που ονομάζεται κβαντικό κενό είναι στην πραγματικότητα ένα κοσμικό πλήρες. Είναι ένα θεμελιώδες μέσο που θυμίζει την αρχαία έννοια της Ακάσα, που είναι η λεπτοφυής πνευματική ουσία που διαπερνάει όλο το διάστημα. Είναι πράγματι το Παγκόσμιο Διάστημα στο οποίο υπάρχει έμφυτη η Ιδεοπλασία του Σύμπαντος με τις πάντα μεταβαλλόμενες όψεις στα πεδία της ύλης και αντικειμενικότητας και από το οποίο ακτινοβολείται ο Πρώτος Λόγος ή εκδηλωμένη σκέψη.

Στο επόμενο βήμα ανάπτυξης της επιστήμης, το Ακασικό πεδίο θα πάρει τη θέση του μαζί με τα άλλα γνωστά καθολικά πεδία: το βαρυτικό, το ηλεκτρομαγνητικό, το κβαντικό πεδίο,το πεδίο Higgs και τα τοπικά αλλά καθολικά πεδία της ισχυρής και ασθενούς πυρηνικής αλληλεπίδρασης. Ο Ντέιβιντ Μπομ(David Bohm), ο Χάρολντ Πάθοφ (Harold Puthoff ) και ένας μικρός αλλά αυξανόμενος αριθμός φυσικών ανακαλύπτουν ξανά το ρόλο ενός πεδίου που δημιουργεί συνεκτικότητα σε όλο το σύμπαν.


Τα Μορφογενετικά πεδία και το Ακασικό Όραμα

Τα Ακασικά Αρχεία είναι κάτι σαν το αρνητικό ενός φιλμ και σύμφωνα με την Ανατολική παράδοση περιέχουν μέσα τους κάθε εκδήλωση, από τον σχηματισμό ενός ηλιακού συστήματος μέχρι τον τρόπο που κρυσταλλώνεται ένα διαμάντι. Μέσα σ’ αυτά είναι καταχωρημένες όλες οι αφηρημένες ιδέες που μπορεί να συλλάβει ο νους. Κάθε τι που σκεπτόμαστε, αγαπάμε, απεχθανόμαστε προβάλλουμε και πραγματοποιούμε, βρίσκεται γραμμένο εκεί, αλλά περιέχουν μόνο «εν δυνάμει» το κάθε τι. Ο άνθρωπος έχει απόλυτη ελευθερία να επιλέξει αυτό που θέλει.

Και κάθε φορά που θα παρουσιαστεί μια καινοτομία στα χαρακτηριστικά ή στην συμπεριφορά ενός έμβιου οργανισμού, θα σχηματιστεί και ένα νέο μορφογενετικό πεδίο το οποίο θα προστατεύσει και θα σταθεροποιήσει αυτή την καινοτομία. Η μνήμη αυτή των πεδίων, η οποία αποτελεί εγγενή τους ιδιότητα, οφείλεται σε ένα φαινόμενο, που αποκαλείται από τον Σέλντρεϊκ “Μορφικός Συντονισμός”(Morphic Resonance) και αποτελεί έναν συνδυασμό των αρχικών πληροφοριών με όλες τις πληροφορίες τις οποίες καθένα από τα μεμονωμένα μέρη που τα απαρτίζουν συλλέγει από την αλληλεπίδρασή τους με το περιβάλλον.

Εξετάζοντας, τώρα, αυτός ο αιρετικός επιστήμονας της λειτουργίες της μνήμης, για να βρει την προέλευση των αναμνήσεων, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πρέπει να υπάρχει στον πλανήτη μας ένα είδος «υπέρ-μνήμης» η οποία ευθύνεται για την αναπαραγωγή και την διατήρηση των μορφών, καθώς επίσης και των ιδεών. Γιατί είναι γνωστό, ότι κάθε φορά που προβάλλει μια ιδέα, εμφανίζεται σχεδόν ταυτόχρονα σε πολλά μέρη του κόσμου. Σαν να «βρισκόταν στον αέρα». Και η μνήμη της ύλης, όπως και όλες οι μνήμες των ζωντανών οργανισμών, συμπεριλαμβανομένης και της δικιάς μας, μπορούν να βρουν έναν κοινό παρονομαστή τόσο στην θεωρία των μορφογενετικών πεδίων, όσο και στα Ακασικά Αρχεία, καθώς επίσης και στο Συλλογικό Ασυνείδητο του Γιούνγκ.

Από αυτά προκύπτει το συμπέρασμα ότι όλοι μας αποτελούμε μέρη ενός αδιάσπαστου συνόλου, με την γνώση να διαχέεται μέσα και γύρω μας. Ακριβώς, όπως η «Ψυχή του Κόσμου», που είναι το όνομα που ο Πλάτωνας και ο Πλωτίνος δίνουν στην Ακάσα και τα Μορφογενετικά Πεδία, κατά την οποία όλες οι μορφές του υλικού, αντιληπτού από τις αισθήσεις κόσμου στον οποίο ζούμε, δημιουργούνται, υπάρχουν και εξελίσσονται βάσει ενός Αρχετυπικού Σχεδίου, το οποίο είναι σε θέση να αφομοιώνει ολόκληρη την συσσωρευμένη ανά τους αιώνες γνώση και να εκδηλώνεται μέσα από επαναλαμβανόμενες μορφές και νόμους που στηρίζονται στην συνήθεια. Ακόμη, η θεωρία των μορφογενετικών πεδίων, με την σταθερά της «κρίσιμης μάζας», είτε σε ιδέες ή σκέψεις και συναισθήματα είτε ακόμη και ανθρώπινο δυναμικό, επαληθεύει την αρχαία Δοξασία του Ζεν περί Αιφνίδιας Φώτισης, η οποία απελευθερώνει από την προσκόλληση στην ύλη. Τότε τα μυστήρια της φύσης παύουν να είναι μυστήρια!



Ο φιλόσοφος dr Ervin Laszlo στο βιβλίο του Η Νέα Επιστήμη και το Ακασικό Πεδίο μας λέει πως η Ακάσα μπορεί να περιγραφεί ορθολογικά, με βάση τα πιο πρόσφατα δεδομένα της επιστήμης, αλλά μπορεί επίσης να απεικονιστεί ποιητικά. Η ποιητική απεικόνιση είναι σημαντική, συνεχίζει, γιατί αν η καλύτερη περιγραφή που έχουμε για τη θεμελιώδη φύση της πραγματικότητας είναι ένας κόσμος στον οποίο το Ακασικό πεδίο συνδέει τα πάντα μεταξύ τους, θα πρέπει να συλλάβουμε αυτή την εικόνα όχι μόνο με τη διάνοιά μας, αλλά και να της επιτρέψουμε να συντονιστεί με την καρδιά μας και διαπνεύσει τα όνειρά μας.

Να λοιπόν το ακασικό όραμα της γέννησης και επαναγέννησης του σύμπαντος, ένα όραμα που απευθύνεται όχι στη νόηση αλλά στην καρδιά: “….Στην πορεία της δημιουργίας αναρίθμητων συμπάντων, το παλλόμενο Μετασύμπαν υλοποιεί όλα εκείνα που υπήρχαν δυνητικά μέσα στο αρχέγονο πλήρες. Το πλήρες δεν είναι πια άμορφο: η επιφάνειά του έχει ασύλληπτη πολυπλοκότητα και συνεκτικότητα. Το βάθος του είναι πλήρως διαμορφωμένο πληροφοριακά. Η κοσμική πρωτο-συνειδητότητα που έδωσε στο αρχέγονο πλήρες τις δυνατότητες συμπαντικής δημιουργίας γίνεται μια πλήρως εκφρασμένη κοσμική συνειδητότητα -γίνεται, και στο εξής είναι αιώνια, Ο ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ ΝΟΥΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ”.

Το σύμπαν δεν θα είναι ποτέ πια το ίδιο. Για να πειγράψει κανείς τι συνέβη, μα και τι τώρα συμβαίνει, θα πρέπει να απορρίψει την παλιά λέξη ¨παρατηρητής¨ και να βάλει στη θέση θέση της τη νέα λέξη ¨συμμέτοχος¨. Κατά κάποιο περίεργο τρόπο το σύμπαν και όλα τα έμβια όντα σ’ αυτό τον πλανήτη έως τον άνθρωπο, συμμετέχουν στον αέναο κύκλο της Δημιουργίας.

*Η Σάση Χότζογλου είναι ψυχολόγος και ερευνήτρια εναλλακτικών μεθόδων θεραπείας.